عیون اخبارالرضا (علیه آلاف تحیه و ثنا)  ( ج1، ص35 ) شماره‌ی 117

موضوعات

معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام رضا (عليه السلام) > امامت امام رضا (عليه السلام) > نصوص صريح > بيان عدد دوازده نسبت به امامان، نام کامل و مادران آنان

خلاصه

جابر می گويد: (در آن نوشته بود ) ابوالقاسم محمد بن عبدالله المصطفی، مادرش آمنه، ابوالحسن علی بن ابی طالب المرتضی مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف، ابومحمد حسن بن علی البر، ابوعبدالله حسين بن علی التقی مادرشان فاطمه دختر محمد، ابومحمد علی بن الحسين العدل مادرش شهربانو دختر يزدگرد، ابوجعفر محمد بن علی الباقر مادرش ام عبدالله دختر حسن بن علی بن ابی طالب، ابوعبدالله جعفر بن محمد الصادق مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد ابی بکر، ابوابراهيم موسی بن جعفر بن محمد مادرش کنيزی به نام حميده المصفاه، ابوالحسن علی بن موسی الرضا مادرش کنيزی به نام نجمه، ابوجعفر محمد بن علی الزکی مادرش کنيزی به نام خيزران، ابوالحسن علی بن محمد الامين مادرش کنيزی به نام سوسن، ابومحمد حسن بن علی الرفيق، مادرش کنيزی به نام سمانه و کنيه آن بانو ام الحسن، ابوالقاسم محمد بن الحسن. او حجت الله القائم، مادرش کنيزی است به نام نرجس ـ درود و سلام خدا بر همه آنها باد ـ .

متن فارسی

از ابونضره نقل شده است که: زمانی که امام باقر عليه السلام قبل از وفات، در حال احتضار بودند، فرزند خود، حضرت صادق عليه السلام را فراخواندند تا به ايشان وصيت کنند. زيد بن علی، برادر امام باقر عليه السلام گفت: اگر در مورد من به روش حسن و حسين عليهما السلام رفتار می کردی، به گمانم من آن را انکار نمی کردم. حضرت به او فرمودند: ای ابوالحسن، امانات الهی از روی تشبيه نمون افراد به يکديگر صورت نمی گيرد و اوامر او بستگی به شباهت ها ندارد. اينها اموری است که قبل از حجت های الهی (ائمه عليهم السلام) مشخص شده است. سپس جابر بن عبدالله را فراخوانده، به او فرمودند: ای جابر! درباره صحيفه ای که خود ديدی، برای ما صحبت کن. جابر عرض کرد: بلی ای اباجعفر. روزی خدمت حضرت زهرا سلام الله عليها رفتم تا تولد امام حسين عليه السلام را تبريک بگويم. در دست ايشان صحيفه ای سفيد از مرواريد بود. عرض کردم: ای سرور همه زنان! اين صحيفه ای که نزد شما می بينم چيست؟ فرمودند: در آن اسامی ائمه که از فرزندان من خواهند بود، است. عرض کردم: آن را به من بدهيد تا در آن بنگرم. فرمودند: ای جابر! اگر اين کار نهی نشده بود، حتما آن را به دستت می دادم. اما نهی شده است که کسی، به آن دست بزند مگر اينکه پيامبر يا وصی پيامبر يا اهل بيت پيامبر باشد، ولی تو اجازه داری از روی ظاهر آن، درون آن را ببينی. جابر می گويد: (در آن نوشته بود ) ابوالقاسم محمد بن عبدالله المصطفی، مادرش آمنه، ابوالحسن علی بن ابی طالب المرتضی مادرش فاطمه دختر اسد بن هاشم بن عبد مناف، ابومحمد حسن بن علی البر، ابوعبدالله حسين بن علی التقی مادرشان فاطمه دختر محمد، ابومحمد علی بن الحسين العدل مادرش شهربانو دختر يزدگرد، ابوجعفر محمد بن علی الباقر مادرش ام عبدالله دختر حسن بن علی بن ابی طالب، ابوعبدالله جعفر بن محمد الصادق مادرش ام فروه دختر قاسم بن محمد ابی بکر، ابوابراهيم موسی بن جعفر بن محمد مادرش کنيزی به نام حميده المصفاه، ابوالحسن علی بن موسی الرضا مادرش کنيزی به نام نجمه، ابوجعفر محمد بن علی الزکی مادرش کنيزی به نام خيزران، ابوالحسن علی بن محمد الامين مادرش کنيزی به نام سوسن، ابومحمد حسن بن علی الرفيق، مادرش کنيزی به نام سمانه و کنيه آن بانو ام الحسن، ابوالقاسم محمد بن الحسن. او حجت الله القائم، مادرش کنيزی است به نام نرجس ـ درود و سلام خدا بر همه آنها باد ـ . مولف اين کتاب (شيخ صدوق) می گويد: اين حديث اين گونه با نام حضرت قائم عليه السلام روايت شده است. ولی من معتقدم که ذکرنام آن حضرت لازم نيست.

متن عربی

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ الطَّالَقَانِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا الْحُسَیْنُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَمْرٍو سَعِيدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ نَصْرٍ الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ السُّلَمِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ الرَّحِيمِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَعِيدِ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنَا الْعَبَّاسُ بْنُ أَبِی عَمْرٍو عَنْ صَدَقَةَ بْنِ أَبِی مُوسَی عَنْ أَبِی نَضْرَةَ قَالَ‏ لَمَّا احْتُضِرَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ ع عِنْدَ الْوَفَاةِ دَعَا بِابْنِهِ الصَّادِقِ ع لِیَعْهَدَ إِلَیْهِ عَهْداً فَقَالَ لَهُ أَخُوهُ زَیْدُ بْنُ عَلِیٍّ ع لَوِ امْتَثَلْتَ فِی تِمْثَالِ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع لَرَجَوْتُ أَنْ لَا تَکُونَ أَتَیْتَ مُنْکَراً فَقَالَ لَهُ یَا أَبَا الْحَسَنِ إِنَّ الْأَمَانَاتِ لَیْسَتْ بِالتِّمْثَالِ وَ لَا الْعُهُودَ بِالرُّسُومِ وَ إِنَّمَا هِیَ أُمُورٌ سَابِقَةٌ عَنْ حُجَجِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثُمَّ دَعَا بِجَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ فَقَالَ لَهُ یَا جَابِرُ حَدِّثْنَا بِمَا عَایَنْتَ مِنَ الصَّحِيفَةِ فَقَالَ لَهُ جَابِرُ نَعَمْ یَا أَبَا جَعْفَرٍ دَخَلْتُ عَلَی مَوْلَاتِی فَاطِمَةَ بِنْتِ رَسُولِ اللَّهِ ص لِأُهَنِّئَهَا بِمَوْلُودِ الْحُسَیْنِ ع فَإِذَا بِیَدَیْهَا صَحِيفَةٌ بَیْضَاءُ مِنْ دُرَّةٍ فَقُلْتُ لَهَا یَا سَیِّدَةَ النِّسَاءِ مَا هَذِهِ الصَّحِيفَةُ الَّتِی أَرَاهَا مَعَکِ قَالَتْ فِيهَا أَسْمَاءُ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِی قُلْتُ لَهَا نَاوِلِينِی لِأَنْظُرَ فِيهَا قَالَتْ یَا جَابِرُ لَوْ لَا النَّهْیُ لَکُنْتُ أَفْعَلُ لَکِنَّهُ قَدْ نَهَی أَنْ یَمَسَّهَا إِلَّا نَبِیٌّ أَوْ وَصِیُّ نَبِیٍّ أَوْ أَهْلُ بَیْتِ نَبِیٍّ وَ لَکِنَّهُ مَأْذُونٌ لَکَ أَنْ تَنْظُرَ إِلَی بَاطِنِهَا مِنْ ظَاهِرِهَا قَالَ جَابِرٌ فَإِذَا أَبُو الْقَاسِمِ مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمُصْطَفَی أُمُّهُ آمِنَةُ أَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ الْمُرْتَضَی أُمُّهُ فَاطِمَةُ بِنْتُ أَسَدِ بْنِ هَاشِمِ بْنِ عَبْدِ مَنَافٍ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَرُّ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنُ بْنُ التَّقِیِّ أُمُّهُمَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ أَبُو مُحَمَّدٍ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الْعَدْلُ أُمُّهُ شَهْرَبَانُو بِنْتُ یَزْدَجَرْدَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ أُمُّهُ أُمُّ عَبْدِ اللَّهِ بِنْتُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ ع أَبُو عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ الصَّادِقُ وَ أُمُّهُ أُمُّ فَرْوَةَ بِنْتُ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی بَکْرٍ أَبُو إِبْرَاهِيمَ مُوسَی بْنُ جَعْفَرٍ أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا حَمِيدَةُ الْمُصَفَّاةُ أَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ مُوسَی الرِّضَا أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا نَجْمَةُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الزَّکِیُّ أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا خَیْزُرَانُ أَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ بن الْأَمِينُ أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا سَوْسَنُ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ الرَّفِيقُ أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا سُمَانَةُ وَ تُکَنَّی أُمَّ الْحَسَنِ أَبُو الْقَاسِمِ مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ هُوَ حُجَّةُ اللَّهِ الْقَائِمُ أُمُّهُ جَارِیَةٌ اسْمُهَا نَرْجِسُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِينَ‏ قال مصنف هذا الکتاب جاء هذا الحديث هکذا بتسمية القائم ع و الذی أذهب إليه النهی عن تسميته ع‏

مخاطب

میانسال

قالب

سخنرانی ، کتاب معارفی