سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره فردی ‌ عبادی > نماز > اهميت دادن به نماز
سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره فردی ‌ عبادی > نماز > سجده
سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره فردی ‌ عبادی > دعا ‌ اذکار > خواندن دعا توسط امام رضا (عليه السلام)

سپس روی به قبله کرده و چند رکعت نماز به جای آورد و دعاهايی را خواند و زمانی که از دعا فارغ شد، به سجده رفت و سجده را بسيار طول داد، و من شمردم پانصد بار در آن سجده خدا را تسبيح کرد، سپس برخاست.

تميم بن عبدالله قرشی از ابوالصّلت هروی نقل کرد: وقتی که علی بن موسی الرضا عليهما السلام به سمت مأمون رهسپار شد در بين راه به روستای حمراء که رسيد به آن جناب عرض شد: ظهر شده، آيا نماز نمی خوانيد؟ حضرت عليه السلام از مرکب فرود آمد و فرمود: «آبی برايم بياوريد.» گفتند: ای فرزند رسول خدا! آبی همراه ما نيست.حضرت با دست خويش زمين را کَند و آبی بيرون زد که خود حضرت و اصحابش که همراه ايشان بودند با آن وضو گرفتند، و آثار آن آب اکنون و تا اين روزگار باقی است، و چون به سناباد وارد شد تکيه به کوهی – که امروزه از آن ديگ سنگی می سازند – کرده و گفت: «خداوندا! اين کوه را آن طور قرار ده که از آن نفع ببرند، و به آن چه در آن می نهند و آنچه از آن می سازند برکت عنايت کن!» سپس دستور داد برای حضرت از سنگ آن کوه چند ديگ ساختند، و می فرمود: «در ظرف ديگر برای من چيزی نپزيد و فقط در همين ظرف های سنگی برايم غذا درست کنيد.» و حضرت بسيار کم خوراک بود و چيزهای ساده می خورد. و از اين رو مردم بسوی حضرت جذب شده و برکت دعای حضرت در آن کوه ظاهر شد. آنگاه به خانه حميد بن قحطبه وارد شد و به بقعه ای که قبر هارون در آنجا بود رفت، و با دست مبارکش بر کنار قبر هارون خطّی کشيد و فرمود: «اين مکان محلّ قبر من است، و در اينجا دفت خواهم شد، و خداوند اين مکان را محل زيارتگاه و آمد و شد شيعيان من و دوستانم قرار خواهد داد، و بخدا سوگند هر زائری که مرا زيارت کند و هر سلام دهنده ای که بر من سلام بفرستد آمرزش و رحمت خداوند به شفاعت و وساطت ما اهل بيت نصيب او می گردد. سپس روی به قبله کرده و چند رکعت نماز به جای آورد و دعاهايی را خواند و زمانی که از دعا فارغ شد، به سجده رفت و سجده را بسيار طول داد، و من شمردم پانصد بار در آن سجده خدا را تسبيح کرد، سپس برخاست.

حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ تَمِيمٍ الْقُرَشِیُّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِی قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیٍّ الْأَنْصَارِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ السَّلَامِ بْنُ صَالِحٍ الْهَرَوِیُّ قَالَ‏ لَمَّا خَرَجَ عَلِیُّ بْنُ مُوسَی الرِّضَا ع إِلَی الْمَأْمُونِ فَبَلَغَ قُرْبَ قَرْیَةِ الْحَمْرَاءِ قِيلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ قَدْ زَالَتِ الشَّمْسُ أَ فَلَا تُصَلِّی فَنَزَلَ ع فَقَالَ ايتُونِی بِمَاءٍ فَقِيلَ مَا مَعَنَا مَاءٌ فَبَحَثَ ع بِیَدِهِ الْأَرْضَ فَنَبَعَ مِنَ الْمَاءِ مَاءٌ تَوَضَّأَ بِهِ هُوَ وَ مَنْ مَعَهُ وَ أَثَرُهُ بَاقٍ إِلَی الْیَوْمِ فَلَمَّا دَخَلَ سَنَابَادَ اسْتَنَدَ إِلَی‏ الْجَبَلِ الَّذِی تُنْحَتُ مِنْهُ الْقُدُورُ فَقَالَ اللَّهُمَّ أَنْفِعْ بِهِ وَ بَارِكْ فِيمَا یُجْعَلُ فِيهِ وَ فِيمَا یُنْحَتُ مِنْهُ ثُمَّ أَمَرَ ع فَنُحِتَ لَهُ قُدُورٌ مِنَ الْجَبَلِ وَ قَالَ لَا یُطْبَخُ مَا آكُلُهُ إِلَّا فِيهَا وَ كَانَ ع خَفِيفَ الْأَكْلِ قَلِيلَ الطَّعْمِ فَاهْتَدَی النَّاسُ إِلَیْهِ مِنْ ذَلِكَ الْیَوْمِ فَظَهَرَتْ بَرَكَةُ دُعَائِهِ فِيهِ ثُمَّ دَخَلَ دَارَ حُمَیْدِ بْنِ قَحْطَبَةَ الطَّائِیِّ وَ دَخَلَ الْقُبَّةَ الَّتِی فِيهَا قَبْرُ هَارُونَ الرَّشِيدِ ثُمَّ خَطَّ بِیَدِهِ إِلَی جَانِبِهِ ثُمَّ قَالَ هَذِهِ تُرْبَتِی وَ فِيهَا أُدْفَنُ وَ سَیَجْعَلُ اللَّهُ هَذَا الْمَكَانَ مُخْتَلَفَ شِيعَتِی وَ أَهْلِ مَحَبَّتِی وَ اللَّهِ مَا یَزُورُنِی مِنْهُمْ زَائِرٌ وَ لَا یُسَلِّمُ عَلَیَّ مِنْهُمْ مُسَلِّمٌ إِلَّا وَجَبَ لَهُ غُفْرَانُ اللَّهِ وَ رَحْمَتُهُ بِشَفَاعَتِنَا أَهْلَ الْبَیْتِ ثُمَّ اسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ فَصَلَّی رَكَعَاتٍ وَ دَعَا بِدَعَوَاتٍ فَلَمَّا فَرَغَ سَجَدَ سَجْدَةً طَالَ مَكْثُهُ فِيهَا فَأَحْصَیْتُ لَهُ فِيهَا خَمْسَمِائَةِ تَسْبِيحَةٍ ثُمَّ انْصَرَفَ‏

نوجوان ، جوان ، میانسال ، کارشناسان و صاحبنظران

سخنرانی ، کتاب معارفی