سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره تربيتی ‌ اخلاقی > سيره تربيتی > خانواده > نامگذاری فرزندان
سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره تربيتی ‌ اخلاقی > سيره تربيتی > خانواده > خواندن فرزند با کنيه
سيره امام رضا (عليه السلام) > سيره تربيتی ‌ اخلاقی > سيره تربيتی > خانواده > احترام به فرزند
معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام جواد (عليه السلام) > زندگی نامه فرزندان > امام جواد (عليه السلام) > تصريح به امامت امام جواد (عليه السلام)
معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام جواد (عليه السلام) > زندگی نامه فرزندان > امام جواد (عليه السلام) > احترام امام رضا به امام جواد عليهما السلام

محمد بن ابی عبّاد کاتب آن حضرت عليه السلام – که فضل بن سهل او را بر اين کار به خدمت حضرت گماشته بود – روايت کرد که گفت: آن حضرت هميشه نام فرزندش محمد را با کنيه می‌برد، مثلا می‌فرمود: ابوجعفر به من نامه ای فرستاده، يا من به ابوجعفر چنين نوشتم، در حالی که او در مدينه هنوز کودک بود، ولی امام با کمال احترام از او در نامه ها نام می‌برد و وی نيز با نهايت بلاغت و شيوايی پاسخ می‌داد، و يک بار شنيدم امام عليه السلام می‌فرمود: «وصیّ و جانشينم در ميان خاندانم پس از من ابوجعفر است.» (برای نصوص بيشتر رک: الکافی 1: 289 به بعد.)

محمد بن ابی عبّاد کاتب آن حضرت عليه السلام – که فضل بن سهل او را بر اين کار به خدمت حضرت گماشته بود – روايت کرد که گفت: آن حضرت هميشه نام فرزندش محمد را با کنيه می‌برد، مثلا می‌فرمود: ابوجعفر به من نامه ای فرستاده، يا من به ابوجعفر چنين نوشتم، در حالی که او در مدينه هنوز کودک بود، ولی امام با کمال احترام از او در نامه ها نام می‌برد و وی نيز با نهايت بلاغت و شيوايی پاسخ می‌داد، و يک بار شنيدم امام عليه السلام می‌فرمود: «وصیّ و جانشينم در ميان خاندانم پس از من ابوجعفر است.» (برای نصوص بيشتر رک: الکافی 1: 289 به بعد.)

حَدَّثَنَا الْحَاكِمُ أَبُو عَلِیٍّ الْحُسَیْنُ بْنُ أَحْمَدَ الْبَیْهَقِیُّ قَالَ حَدَّثَنِی مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی الصَّوْلِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَوْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْحُسَیْنِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عَبَّادٍ وَ كَانَ یَكْتُبُ لِلرِّضَا ع ضَمَّهُ إِلَیْهِ الْفَضْلُ بْنُ سَهْلٍ قَالَ‏ مَا كَانَ ع یَذْكُرُ مُحَمَّداً ابْنَهُ إِلَّا بِكُنْیَتِهِ یَقُولُ كَتَبَ إِلَیَّ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَ كُنْتُ أَكْتُبُ إِلَی أَبِی جَعْفَرٍ ع وَ هُوَ صَبِیٌّ بِالْمَدِينَةِ فَیُخَاطِبُهُ بِالتَّعْظِيمِ وَ تَرِدُ كُتُبُ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی نِهَایَةِ الْبَلَاغَةِ وَ الْحُسْنِ فَسَمِعْتُهُ یَقُولُ أَبُو جَعْفَرٍ وَصِیِّی وَ خَلِيفَتِی فِی أَهْلِی مِنْ بَعْدِی‏

نوجوان ، جوان ، میانسال ، کارشناسان و صاحبنظران

سخنرانی ، کارگاه آموزشی ، کتاب داستان بلند و رمان