معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام رضا (عليه السلام) > کرامات و معجزات امام رضا (عليه السلام) > معجزات حرم امام

مؤلف اين کتاب رحمه الله گويد: در سال سيصد و پنجاه و دو من از رکن الدوله تقاضای جواز برای رفتن به زيارت حضرت رضا عليه السلام کردم، در ماه رجب آن سال جواز من صادر شد و به دست من داد. وقتی بيرون آمدم مرا دوباره صدا زد و گفت: اين زيارتگاه مبارکی است و من آنجا به زيارت رفته ام، و از خدا حاجت هايی خواسته ام و همه را اجابت فرموده، از تو می‌خواهم که مرا در آنجا از دعا فراموش نکنی و از جانب من نيز آن حضرت را زيارت کنی! زيرا دعا در آن مکان مستجاب است، من اين را برای او تعهد کردم، و بدان وفا هم نمودم، چون از آنجا – که بر ساکن آن درود و و سلام باد – بازگشتم و نزد رکن الدوله رفتم، از من پرسيد: آيا ما را دعا کردی و از جانب ما زيارت نمودی؟ گفتم: آری، گفت: احسنت! آفرين! به من صابت شده است که دعا در آن مزار شريف، مستجاب است

مؤلف اين کتاب رحمه الله گويد: در سال سيصد و پنجاه و دو من از رکن الدوله تقاضای جواز برای رفتن به زيارت حضرت رضا عليه السلام کردم، در ماه رجب آن سال جواز من صادر شد و به دست من داد. وقتی بيرون آمدم مرا دوباره صدا زد و گفت: اين زيارتگاه مبارکی است و من آنجا به زيارت رفته ام، و از خدا حاجت هايی خواسته ام و همه را اجابت فرموده، از تو می‌خواهم که مرا در آنجا از دعا فراموش نکنی و از جانب من نيز آن حضرت را زيارت کنی! زيرا دعا در آن مکان مستجاب است، من اين را برای او تعهد کردم، و بدان وفا هم نمودم، چون از آنجا – که بر ساکن آن درود و و سلام باد – بازگشتم و نزد رکن الدوله رفتم، از من پرسيد: آيا ما را دعا کردی و از جانب ما زيارت نمودی؟ گفتم: آری، گفت: احسنت! آفرين! به من صابت شده است که دعا در آن مزار شريف، مستجاب است

حَدَّثَنَا أَبُو طَالِبٍ الْحُسَیْنُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُنَانٍ الطَّائِیُّ قَالَ‏ سَمِعْتُ أَبَا مَنْصُورِ بْنَ عَبْدِ الرَّزَّاقِ یَقُولُ لِلْحَاكِمِ بِطُوسَ الْمَعْرُوفِ بِالْبِيوَرْدِیِّ هَلْ لَكَ وَلَدٌ فَقَالَ لَا فَقَالَ لَهُ أَبُو مَنْصُورٍ لِمَ لَا تَقْصِدُ مَشْهَدَ الرِّضَا ع وَ تَدْعُو اللَّهَ عِنْدَهُ حَتَّی یَرْزُقَكَ وَلَداً فَإِنِّی سَأَلْتُ اللَّهَ تَعَالَی هُنَاكَ فِی حَوَائِجَ فَقُضِیَتْ لِی قَالَ الْحَاكِمُ فَقَصَدْتُ الْمَشْهَدَ عَلَی سَاكِنِهِ السَّلَامُ وَ دَعَوْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ الرِّضَا ع أَنْ یَرْزُقَنِی وَلَداً فَرَزَقَنِی اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَلَداً ذَكَراً فَجِئْتُ إِلَی أَبِی مَنْصُورِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الرَّزَّاقِ وَ أَخْبَرْتُهُ بِاسْتِجَابَةِ اللَّهِ تَعَالَی فِی هَذَا الْمَشْهَدِ فَوَهَبَ لِی وَ أَعْطَانِی وَ أَكْرَمَنِی عَلَی ذَلِكَ‏ قال مصنف هذا الكتاب ره لما استأذنت الأمير السعيد ركن الدولة فی زيارة مشهد الرضا ع فأذن لی فی ذلك فی رجب من سنة اثنتين و خمسين و ثلاثمائة فلما انقلبت عنه ردنی فقال لی هذا مشهد مبارك قد زرته و سألت الله تعالی حوائج كانت فی نفسی فقضاها لی فلا تقصر فی الدعاء لی هناك و الزيارة عنی فإن الدعاء فيه مستجاب فضمنت ذلك له و وفيت به فلما عدت من المشهد علی ساكنه التحية و السلام و دخلت إليه فقال لی هل دعوت لنا و زرت عنا فقلت نعم فقال لی قد أحسنت قد صح لی أن الدعاء فی ذلك المشهد مستجاب‏

جوان ، کارشناسان و صاحبنظران

کتاب داستان كوتاه