معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > اعتقادات > امامت > امامان معصوم > امام رضا (عليه السلام) > کرامات و معجزات امام رضا (عليه السلام) > معجزات حرم امام

محمد بن ابی القاسم تميمی هروی رحمه الله گويد: از علی بن حسن قهستانی شنيدم می‌گفت: من «مرورود» بودم، در آنجا مردی از اهالی مصر را ديدم که نامش حمزه بود و از آن سرزمين می‌گذشت. برای من نقل کرد که او به قصد زيارت مشهد حضرت رضا عليه السلام از مصر به سمت طوس خارج شده است، و چون به مزار و حرم، داخل شده هنگام غروب بوده و حضرت جز او زائر ديگری نداشته است. وی زيارت می‌کند و نماز مغرب را به جا می‌آورد و همان جا می‌ماند تا آن که نماز عشا را هم به جا می‌آورد. خادم قبر مطهر می‌خواهد او را از حرم بيرون کرده و در را بسته و آن را قفل کند، ولی او از خادم درخواست می‌کند که در را به روی او قفل نمايد و او را در حرم رها کند تا بيتوته کرده و شب را به عبادت و نماز بگذراند، چون از راه بسيار دور آمده است و نيازی به خارج کردن او از حرم نيست و او می‌تواند درب را قفل کند. خادم او را در حرم تنها گذاشته و درب را بسته و قفل کرده و می‌رود و او در حرم مطهر تا پاسی از شب مشغول به نماز شده تا خسته می‌شود و در کناری می‌نشيند و سر بر زانو نهاده تا کمی استراحت کند، و چون قدری از خستگی درآمد سر برداشته و بر سطح ديواری که روبروی او بوده می‌بيند دو بيت شعر، نوشته شده است که: هر کس دوست دارد قبری را زيارت کند که خداوند از زائر آن رفع همّ و غم و حزن کرده و فرجی در کار او پيش بياورد، پس بيايد اين قبر که خداوند يک نفر از دودمان محمد، پيامبر خدا صلی الله عليه و آله را در آن مسکن داده زيارت کند. مرد مصری گفت: برخاستم و به نماز ادامه دادم تا سحرگاه شد، آنگاه مانند اول نشستم و سر بر زانو نهادم و چون سر برداشتم چيزی نوشته بر ديوار نديدم و آن نوشته را هم چنان ديدم که هنوز خشک نشده بود که گويا تازه نوشته بودند، گويد: صبر کردم و صبح دميد و خادم در را باز کرد، و از در خارج شدم.

محمد بن ابی القاسم تميمی هروی رحمه الله گويد: از علی بن حسن قهستانی شنيدم می‌گفت: من «مرورود» بودم، در آنجا مردی از اهالی مصر را ديدم که نامش حمزه بود و از آن سرزمين می‌گذشت. برای من نقل کرد که او به قصد زيارت مشهد حضرت رضا عليه السلام از مصر به سمت طوس خارج شده است، و چون به مزار و حرم، داخل شده هنگام غروب بوده و حضرت جز او زائر ديگری نداشته است. وی زيارت می‌کند و نماز مغرب را به جا می‌آورد و همان جا می‌ماند تا آن که نماز عشا را هم به جا می‌آورد. خادم قبر مطهر می‌خواهد او را از حرم بيرون کرده و در را بسته و آن را قفل کند، ولی او از خادم درخواست می‌کند که در را به روی او قفل نمايد و او را در حرم رها کند تا بيتوته کرده و شب را به عبادت و نماز بگذراند، چون از راه بسيار دور آمده است و نيازی به خارج کردن او از حرم نيست و او می‌تواند درب را قفل کند. خادم او را در حرم تنها گذاشته و درب را بسته و قفل کرده و می‌رود و او در حرم مطهر تا پاسی از شب مشغول به نماز شده تا خسته می‌شود و در کناری می‌نشيند و سر بر زانو نهاده تا کمی استراحت کند، و چون قدری از خستگی درآمد سر برداشته و بر سطح ديواری که روبروی او بوده می‌بيند دو بيت شعر، نوشته شده است که: هر کس دوست دارد قبری را زيارت کند که خداوند از زائر آن رفع همّ و غم و حزن کرده و فرجی در کار او پيش بياورد، پس بيايد اين قبر که خداوند يک نفر از دودمان محمد، پيامبر خدا صلی الله عليه و آله را در آن مسکن داده زيارت کند. مرد مصری گفت: برخاستم و به نماز ادامه دادم تا سحرگاه شد، آنگاه مانند اول نشستم و سر بر زانو نهادم و چون سر برداشتم چيزی نوشته بر ديوار نديدم و آن نوشته را هم چنان ديدم که هنوز خشک نشده بود که گويا تازه نوشته بودند، گويد: صبر کردم و صبح دميد و خادم در را باز کرد، و از در خارج شدم.

حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَضْلِ التَّمِيمِیُّ الْهَرَوِیُّ ره قَالَ سَمِعْتُ أَبَا الْحَسَنِ عَلِیَّ بْنَ الْحَسَنِ الْقُهَسْتَانِیَّ قَالَ‏ كُنْتُ بِمَرْوَرُودَ فَلَقِيتُ بِهَا رَجُلًا مِنْ أَهْلِ مِصْرَ مُجْتَازاً اسْمُهُ حَمْزَةُ فَذَكَرَ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ مِصْرَ زَائِراً إِلَی مَشْهَدِ الرِّضَا ع بِطُوسَ وَ أَنَّهُ لَمَّا دَخَلَ الْمَشْهَدَ كَانَ قُرْبَ غُرُوبِ الشَّمْسِ فَزَارَ وَ صَلَّی وَ لَمْ یَكُنْ ذَلِكَ الْیَوْمَ زَائِرٌ غَیْرُهُ فَلَمَّا صَلَّی الْعَتَمَةَ أَرَادَ خَادِمُ الْقَبْرِ أَنْ یُخْرِجَهُ وَ یُغْلِقَ الْبَابَ فَسَأَلَهُ أَنْ یُغْلِقَ عَلَیْهِ الْبَابَ وَ یَدَعَهُ فِی الْمَشْهَدِ لِیُصَلِّیَ فِيهِ فَإِنَّهُ جَاءَ مِنْ بَلَدٍ شَاسِعٍ وَ لَا یُخْرِجَهُ وَ أَنَّهُ لَا حَاجَةَ لَهُ فِی الْخُرُوجِ فَتَرَكَهُ وَ غَلَقَ عَلَیْهِ الْبَابَ وَ إِنَّهُ كَانَ یُصَلِّی وَحْدَهُ إِلَی أَنْ أَعْیَا فَجَلَسَ وَ وَضَعَ رَأْسَهُ عَلَی رُكْبَتَیْهِ لِیَسْتَرِيحَ سَاعَةً فَلَمَّا رَفَعَ رَأْسَهُ رَأَی فِی الْجِدَارِ مُوَاجَهَةَ وَجْهِهِ رُقْعَةً عَلَیْهَا هَذَانِ الْبَیْتَانِ‏ مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَرَی قَبْراً بِرُؤْیَتِهِ‏ / یُفَرِّجُ اللَّهُ عَمَّنْ زَارَهُ كَرْبَهُ‏ فَلْیَأْتِ ذَا الْقَبْرِ إِنَّ اللَّهَ أَسْكَنَهُ‏ / سُلَالَةً مِنْ نَبِیِّ اللَّهِ مُنْتَجَبَةً / قَالَ فَقُمْتُ وَ أَخَذْتُ فِی الصَّلَاةِ إِلَی وَقْتِ السَّحَرِ ثُمَّ جَلَسْتُ كَجِلْسَتِیَ الْأُولَی وَ وَضَعْتُ رَأْسِی عَلَی رُكْبَتَیَّ فَلَمَّا رَفَعْتُ رَأْسِی لَمْ أَرَ مَا عَلَی الْجِدَارِ شَیْئاً وَ كَانَ الَّذِی أَرَاهُ مَكْتُوباً رَطْباً كَأَنَّهُ كُتِبَ فِی تِلْكَ السَّاعَةِ قَالَ فَانْفَلَقَ الصُّبْحُ وَ فُتِحَ الْبَابُ وَ خَرَجْتُ مِنْ هُنَاكَ‏

جوان ، کارشناسان و صاحبنظران

کتاب داستان كوتاه