معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > احکام > طهارت و پاکی

و از امام رضا عليه السلام سؤال شد: اگر شخصی به حمّام رود در حالی که‏ پاشنه پاهايش ترک خورده، بر بول و نوره پا گذارد، و از رنگ آن داخل پاهايش بشود، و با اينکه پاهايش را شسته است اثر رنگ آن باقی مانده، با آن رنگ که در پايش مانده چه کند؟ آيا تنها شستن ظاهر کفايت ميکند يا بايد بطور کلّی اثر آن رنگ را برطرف سازد و سپس خود را تطهير کند؟ و همين طور شخصی که استنجا کرده و بوی آن لای انگشتانش باقی است ولی چيزی پيدا نيست چه کند؟ فرمود: اشکالی ندارد و اعتنا به بو نکند و همچنين ترکيدگی پاها و زير ناخنها. (در صورتی که تنها رنگ يا بو باقی مانده باشد نه ماده آنها که هنگام غسل حاجب محسوب می‏شود). و اشکالی ندارد که از آرد جو، گندم و يا سبوس آنها در حمّام برای نظافت يا تقويت و نرم کردن پوست استفاده کند، و در آنچه برای بدن مفيد است اسراف نيست. اسراف آن موردی است که مال تلف شده يا به بدن ضرر رساند. و هر گاه خون بلباس رسد نماز خواندن در آن جامه اشکال ندارد، مادامی که اندازه آن بمقدار يک درهم وافی نرسد. و وافی مقداريست که وزن آن برابر يک درهم و ثلث درهم باشد و آنچه کمتر از يکدرهم وافی باشد شستن آن واجب (يعنی نجس) است، ولی نماز خواندن در آن اشکال ندارد. و هر گاه خون کمتر از يک نخود باشد (در نماز) اشکالی ندارد که شسته نشود. مگر خون حيض، که شستن لباس از آلودگی آن واجب است، و هم چنين از بول و منی خواه کم باشد خواه زياد و نمازی که با آلودگی لباس به آنها خوانده شده بايد اعاده گردد. چه شخص از آن آگاه بوده و چه آگاه نباشد.

و از امام رضا عليه السلام سؤال شد: اگر شخصی به حمّام رود در حالی که‏ پاشنه پاهايش ترک خورده، بر بول و نوره پا گذارد، و از رنگ آن داخل پاهايش بشود، و با اينکه پاهايش را شسته است اثر رنگ آن باقی مانده، با آن رنگ که در پايش مانده چه کند؟ آيا تنها شستن ظاهر کفايت ميکند يا بايد بطور کلّی اثر آن رنگ را برطرف سازد و سپس خود را تطهير کند؟ و همين طور شخصی که استنجا کرده و بوی آن لای انگشتانش باقی است ولی چيزی پيدا نيست چه کند؟ فرمود: اشکالی ندارد و اعتنا به بو نکند و همچنين ترکيدگی پاها و زير ناخنها. (در صورتی که تنها رنگ يا بو باقی مانده باشد نه ماده آنها که هنگام غسل حاجب محسوب می‏شود). و اشکالی ندارد که از آرد جو، گندم و يا سبوس آنها در حمّام برای نظافت يا تقويت و نرم کردن پوست استفاده کند، و در آنچه برای بدن مفيد است اسراف نيست. اسراف آن موردی است که مال تلف شده يا به بدن ضرر رساند. و هر گاه خون بلباس رسد نماز خواندن در آن جامه اشکال ندارد، مادامی که اندازه آن بمقدار يک درهم وافی نرسد. و وافی مقداريست که وزن آن برابر يک درهم و ثلث درهم باشد و آنچه کمتر از يکدرهم وافی باشد شستن آن واجب (يعنی نجس) است، ولی نماز خواندن در آن اشکال ندارد. و هر گاه خون کمتر از يک نخود باشد (در نماز) اشکالی ندارد که شسته نشود. مگر خون حيض، که شستن لباس از آلودگی آن واجب است، و هم چنين از بول و منی خواه کم باشد خواه زياد و نمازی که با آلودگی لباس به آنها خوانده شده بايد اعاده گردد. چه شخص از آن آگاه بوده و چه آگاه نباشد.

وَ سُئِلَ الرِّضَا ع- عَنِ الرَّجُلِ یَطَأُ فِی الْحَمَّامِ وَ فِی رِجْلَیْهِ الشُّقَاقُ فَیَطَأُ الْبَوْلَ وَ النُّورَةَ فَیَدْخُلُ الشُّقَاقَ أَثَرٌ أَسْوَدُ مِمَّا وَطِئَهُ مِنَ الْقَذَرِ وَ قَدْ غَسَلَهُ كَیْفَ یَصْنَعُ بِهِ وَ بِرِجْلِهِ الَّتِی وَطِئَ بِهَا أَ یُجْزِيهِ الْغَسْلُ أَمْ یُخَلِّلُ [أَظْفَارَهُ‏] بِأَظْفَارِهِ وَ یَسْتَنْجِی فَیَجِدُ الرِّيحَ مِنْ أَظْفَارِهِ وَ لَا یَرَی شَیْئاً فَقَالَ لَا شَیْ‏ءَ عَلَیْهِ مِنَ الرِّيحِ وَ الشُّقَاقِ بَعْدَ غَسْلِهِ‏