من لا یحضر الفقیه ( ج1، ص300 ) شمارهی 1943
موضوعات
معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > احکام > نماز > فلسفه تکبير (الله اکبر)
خلاصه
و فضل بن شاذان گويد: حضرت رضا عليه السّلام در اين باره علّت ديگری نقل کرده و آن اينست که: فرمود: همانا تکبيرات در اوّل نماز هفت تکبير است بدان جهت که اصل نماز واجب بر مردمان دو رکعت بود و ابتدای افعال آن در هفت موضع است: اوّل تکبيرة الاحرام، دوّم، تکبير رفتن برکوع، سوّم و چهارم تکبير برای رفتن به دو سجده، و پنجم تکبير رکوع رکعت دوّم، و ششم و هفتم دو تکبير رفتن به سجدههای رکعت دوّم (پس مجموعا هفت تکبير میشود) حال اگر شخصی در اوّل نماز هفت تکبير را با هم بگويد آنگاه در نماز تکبيری را فراموش و يا سهو کند نقصی از اين جهت متوجّه نماز او نمیشود.
و اين علتهای گوناگون که ذکر شد همگی درست و صحيح است، و علّت بسيار که برای امری ذکر میکنند بجهت افزايش تأکيد در آنست و داخل در تناقض گوئی نيست، و البتّه يک تکبير هم در افتتاح هر نماز کافی است.
متن فارسی
و فضل بن شاذان گويد: حضرت رضا عليه السّلام در اين باره علّت ديگری نقل کرده و آن اينست که: فرمود: همانا تکبيرات در اوّل نماز هفت تکبير است بدان جهت که اصل نماز واجب بر مردمان دو رکعت بود و ابتدای افعال آن در هفت موضع است: اوّل تکبيرة الاحرام، دوّم، تکبير رفتن برکوع، سوّم و چهارم تکبير برای رفتن به دو سجده، و پنجم تکبير رکوع رکعت دوّم، و ششم و هفتم دو تکبير رفتن به سجدههای رکعت دوّم (پس مجموعا هفت تکبير میشود) حال اگر شخصی در اوّل نماز هفت تکبير را با هم بگويد آنگاه در نماز تکبيری را فراموش و يا سهو کند نقصی از اين جهت متوجّه نماز او نمیشود.
و اين علتهای گوناگون که ذکر شد همگی درست و صحيح است، و علّت بسيار که برای امری ذکر میکنند بجهت افزايش تأکيد در آنست و داخل در تناقض گوئی نيست، و البتّه يک تکبير هم در افتتاح هر نماز کافی است.
متن عربی
وَ ذَكَرَ الْفَضْلُ بْنُ شَاذَانَ عَنِ الرِّضَا ع عِلَّةً أُخْرَی وَ هِیَ أَنَّهُ إِنَّمَا صَارَتِ التَّكْبِيرَاتُ فِی أَوَّلِ الصَّلَاةِ سَبْعاً لِأَنَّ أَصْلَ الصَّلَاةِ رَكْعَتَانِ وَ اسْتِفْتَاحَهُمَا بِسَبْعِ تَكْبِيرَاتٍ تَكْبِيرَةِ الِافْتِتَاحِ وَ تَكْبِيرَةِ الرُّكُوعِ وَ تَكْبِيرَتَیِ السَّجْدَتَیْنِ وَ تَكْبِيرَةِ الرُّكُوعِ فِی الثَّانِیَةِ وَ تَكْبِيرَتَیِ السَّجْدَتَیْنِ فَإِذَا كَبَّرَ الْإِنْسَانُ فِی أَوَّلِ صَلَاةٍ سَبْعَ تَكْبِيرَاتٍ ثُمَّ نَسِیَ شَیْئاً مِنْ تَكْبِيرَاتِ الِافْتِتَاحِ مِنْ بَعْدُ أَوْ سَهَا عَنْهَا لَمْ یَدْخُلْ عَلَیْهِ نَقْصٌ فِی صَلَاتِهِ وَ هَذِهِ الْعِلَلُ كُلُّهَا صَحِيحَةٌ وَ كَثْرَةُ الْعِلَلِ لِلشَّیْءِ تَزِيدُهُ تَأْكِيداً وَ لَا یَدْخُلُ هَذَا فِی التَّنَاقُضِ وَ قَدْ یُجْزِی فِی الِافْتِتَاحِ تَكْبِيرَةٌ وَاحِدَة
مخاطب
قالب