معارف دينی در کلام امام رضا (عليه السلام) > احکام > نماز > اعمال بعد از نماز

از محمّد بن الفرج روايت کرده‏اند که گفت: امام محمّد تقی عليه السّلام اين دعا را (که در متن ذکر شده است) طیّ نامه‏ای برايم نوشت و بمن تعليم داد که چگونه بايد آن دعا را بخوانم و معانی آن چيست، و فرمود: هر کس اين دعا را پس از نماز صبح بخواند از خداوند درخواست حاجتی نکند مگر اينکه خداوند عز و جلّ مشکل و مطلب او را برايش آسان گرداند و مهمّات و گرفتاريهای او را کفايت فرمايد، و ترجمه آن دعا اينست: «استعانت ميجويم از نام خداوند متعال و ذات مقدّس الهی و درود خدا بر محمّد و آل محمّد باد، و من کار خود را تنها بخداوند واميگذارم که البتّه خدا بر احوال بندگان آگاه است پس خداوندا او را از شرّ نابکاريها و نيرنگ بازيها که کرده بودند محفوظ داشت، هيچ معبودی نيست جز تو ای خدای يگانه و من به پاکی ياد ميکنم و منزّه ميدانم تو را از جمله نقائض همانا من از ستمکاران بر نفس خويشم، پس مستجاب کرديم دعای او را و از غم او را نجات داديم و اين گونه ما مؤمنان را نجات و خلاصی دهيم، خداوند متعال ما را کفايت کند و بهترين کسی است که بندگان کار خود را به او سپارند، و بازگشتند با نعمتی که از جانب خداوند به ايشان رسيد و با اين فضل که هيچ مکروه و ناگواری به ايشان نرسيد، آنچه خداوند بخواهد همچنان شود و در کارهای خير هيچ قوّتی نيست مگر بتوفيق الهی، آنچه خدا بخواهد همان شود نه آنچه مردم بخواهند، آنچه خدا خواهد همان شود اگر چه مردم آن را خوش ندارند. پروردگارم مرا بس است از عالميان، کفايت‏کننده است مرا آن کسی که همواره مرا کفايت کرده است، و بس است مرا آنکه تا بوده‏ام مهمّات مرا کفايت فرموده و همواره کفايت خواهد کرد، بس است مرا خداوندی که نيست هيچ معبودی جز ذات مقدّس او و من بر او توکّل کرده‏ام و او است پروردگار عرش عظيم».

از محمّد بن الفرج روايت کرده‏اند که گفت: امام محمّد تقی عليه السّلام اين دعا را (که در متن ذکر شده است) طیّ نامه‏ای برايم نوشت و بمن تعليم داد که چگونه بايد آن دعا را بخوانم و معانی آن چيست، و فرمود: هر کس اين دعا را پس از نماز صبح بخواند از خداوند درخواست حاجتی نکند مگر اينکه خداوند عز و جلّ مشکل و مطلب او را برايش آسان گرداند و مهمّات و گرفتاريهای او را کفايت فرمايد، و ترجمه آن دعا اينست: «استعانت ميجويم از نام خداوند متعال و ذات مقدّس الهی و درود خدا بر محمّد و آل محمّد باد، و من کار خود را تنها بخداوند واميگذارم که البتّه خدا بر احوال بندگان آگاه است پس خداوندا او را از شرّ نابکاريها و نيرنگ بازيها که کرده بودند محفوظ داشت، هيچ معبودی نيست جز تو ای خدای يگانه و من به پاکی ياد ميکنم و منزّه ميدانم تو را از جمله نقائض همانا من از ستمکاران بر نفس خويشم، پس مستجاب کرديم دعای او را و از غم او را نجات داديم و اين گونه ما مؤمنان را نجات و خلاصی دهيم، خداوند متعال ما را کفايت کند و بهترين کسی است که بندگان کار خود را به او سپارند، و بازگشتند با نعمتی که از جانب خداوند به ايشان رسيد و با اين فضل که هيچ مکروه و ناگواری به ايشان نرسيد، آنچه خداوند بخواهد همچنان شود و در کارهای خير هيچ قوّتی نيست مگر بتوفيق الهی، آنچه خدا بخواهد همان شود نه آنچه مردم بخواهند، آنچه خدا خواهد همان شود اگر چه مردم آن را خوش ندارند. پروردگارم مرا بس است از عالميان، کفايت‏کننده است مرا آن کسی که همواره مرا کفايت کرده است، و بس است مرا آنکه تا بوده‏ام مهمّات مرا کفايت فرموده و همواره کفايت خواهد کرد، بس است مرا خداوندی که نيست هيچ معبودی جز ذات مقدّس او و من بر او توکّل کرده‏ام و او است پروردگار عرش عظيم».

وَ رُوِیَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفَرَجِ أَنَّهُ قَالَ كَتَبَ إِلَیَّ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الرِّضَا ع بِهَذَا الدُّعَاءِ وَ عَلَّمَنِيهِ وَ قَالَ مَنْ دَعَا بِهِ فِی دُبُرِ صَلَاةِ الْفَجْرِ لَمْ یَلْتَمِسْ حَاجَةً إِلَّا یُسِّرَتْ لَهُ وَ كَفَاهُ اللَّهُ مَا أَهَمَّهُ- بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ فَوَقاهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَكَرُوا لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِينَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ مَا شَاءَ اللَّهُ لَا مَا شَاءَ النَّاسُ مَا شَاءَ اللَّهُ وَ إِنْ كَرِهَ‏ النَّاسُ حَسْبِیَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِينَ حَسْبِیَ الْخَالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ حَسْبِیَ الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقِينَ حَسْبِیَ الَّذِی لَمْ یَزَلْ حَسْبِی حَسْبِی مَنْ كَانَ مُنْذُ كُنْتُ حَسْبِی لَمْ یَزَلْ حَسْبِی حَسْبِیَ اللَّهُ لا إِلهَ إِلَّا هُوَ عَلَیْهِ تَوَكَّلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيم‏