حضرت رضا عليه السلام ومأمون

در تمام این حوادث و وقایع که چند سال در عراق و حجاز ادامه داشت و مدعیان زیادی برای بدست گرفتن خلافت قیام کرده بودند و هر کدام برای خود لشکری فراهم آورده بودند حضرت رضا علیه السلام در مدینه منوره بود و از هیچ کدام این مدعیان حمایت نکرد چون هر کدام از آنها خود را مستقل می دانستند و از دیگری تبعیت نمی کردند و امام به همه آنها یکسان می نگریست و از هیچ کدام حمایت نکرد. 

از سوی دیگر مأمون هم در خراسان اقامت داشت و فضل بن سهل سرخسی همه کارها را در دست گرفته بود و هر کاری که می خواست انجام میداد باید گفت مأمون از همه جریان ها بی اطلاع بود و فضل بن سهل نمی گذاشت کسی خود را به مأمون برساند و حقایق را بگوید گاهی افرادی از خاندان او و یا کسانی که از عراق به خراسان میرفتند اطلاعاتی به او می دادند. 

مأمون بوسیله سرداران و رجالی که قبلاً در خانواده او رفت و آمد داشتند و او بعلت اقامت در خراسان از آنها دور شده بود از اوضاع و احوال مطلع شد و از قیام علویان و فرزندان موسی بن جعفر سلام الله عليهما اطلاع پیدا کرد و بر وی معلوم شد که امام رضا با هیچ یک از آنها همراهی نمی کند و خود را از این حوادث دور نگه داشته است.