ستایش شعراء از امام رضا علیه السلام
هنگامی که امام رضا ولیعهد شد گروهی از شعراء از اطراف و اکناف به خراسان آمدند و هر کدام قصیده ای درباره آن جناب سروده بودند که میخواستند در محضر آن بزرگوار بخوانند و صله دریافت کنند بعضی هم فقط بخاطر علاقه و ایمان به حضورش می آمدند و در سرودن و خواندن اشعار خود منظور مادی نداشتند، البته تعداد اینها بسیار اندک بود.
یکی از این شاعران که از روی اخلاص و ایمان قلبی شعر گفته بود دعبل خزاعی شاعر معروف بود او هنگامی که شنید، امام رضا در خراسان مقام رسمی دارد و او می تواند اشعار خود را آزادانه قرائت کند قصیده ای طولانی در قافیه تاء انشاء کرد و به مرو آمد در هر جا وارد شد مردم پیشنهاد کردند قصیده خود را بخواند او گفت باید این قصیده را نخست در حضور امام علیه السلام قرائت کنم و بعد منتشر سازم.
دعبل خزاعی قصیده خود را در حضور امام علیه السلام خواند این قصیده که یکی از بهترین قصائد در ادبیات عرب می باشد بجای این که مدح و ستایش باشد همه در مصائب اهل بيت عليهم السلام سروده شده و در حقیقت یک کتاب تاریخ را بنظم کشیده است امام با شنیدن این قصیده گریست و پیراهن خود را به دعبل اهداء کرد و از سکه هائی که بنام خودش بود به وی بخشید.