برگی از دفتر آفتاب

قال على بن موسى الرضا الله : « من لقي فقيراً مسلماً فَسَلَّمَ عَلَيْهِ خِلافَ سَلامِهِ عَلي الأغنياء لقي الله عز وجل يوم القيامة وهُوَ عَلَيْهِ غَصْبانٌ(1) :(عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۵۲ .) هر كس به یک مسلمان فقیر طوری سلام دهد که متفاوت باشد با سلامش بر ثروتمندان خداوند را در روز قیامت به گونه ای ملاقات میکند که خدا بر او خشمناک است».

قال على بن موسى الرضا الله : « لا تبذل لإخوانِكَ مِن نَفْسِكَ ما ضَرَرهُ عَليكَ اكثر مِن نَفْعِهِ لَهم(2) :( من لا يحضره الفقيه، ج ۳، ص ۱۰۳ ) از خود به اندازه ای برای برادرانت بذل مکن که زبانش بر تو بیش از سودش برای آنان باشد».

قال على بن موسى الرضا : « من حق الضيف أن تَمْشِي مَعَهُ فَتَخْرِجَهُ مِن حَريمك الي الباب(3) : (عيون اخبار الرضا بالله، ج ۲، ص ۶۹)از جمله حقوق مهمان بر تو آن است که هنگام رفتنش ] او را تا دم در همراهی کنی».

روى ابراهيم بن عباس : « وكان [ أبو الحسن الرضا ] كثير المَعروفِ والصَّدَقَةِ فِي السّر(1) :(. بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۹۱ .) امام رضا در پنهان بسیار یکی میکرد و صدقه می داد.

قال على بن موسى الرضا : « مَن طَلَبَ الأمرَ مِن وَجْهِهِ لَم يَزِلَّ، فَإِن زَلَّ لَم تَخذُلهُ الحيلة(2) :( بحار الأنوار، ج ۷۱، ص ۳۴۰.) آنکه کار را از راهش بجوید نمی لغزد و اگر بلغزد راه چاره در پیش رو دارد.

قال على بن موسى الرضا : « مَن سَأَلَ الله التوفيق ولم يَجْتَهِد فَقَدِ استهزأ بِنَفْسِهِ(3) :(میزان الحکمه، ح ۲۷۹۰) هرکس از خدا توفیق بخواهد و تلاش نکند خود را مسخره کرده است.

قال على بن موسى الرضا : « أفضل المال ما وقي به العرض(4) ؛(بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۵۲) بهترین مال آن است که آبرو با آن محفوظ بماند».

قال على بن موسى الرضا : « لَم يَخُنكَ الأمين ولكن ائتمنت الخائن(5) (بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۳۵)امین به تو خیانت نمیکند، اما تو خائن را امین می شماری».

قال على بن موسى الرضا له : « مَا التَقَتْ فِئَتَانِ قَطُّ إِلا نُصِرَ أَعظَمُهما عفواً(6) ؛( . همان، ج ۷۱، ص ۴۵۲) از میان دو گروهی که با هم روبه رو میشوند، پیروزی با گروهی است که بخشش بیشتری داشته باشد. 

قال رسول الله : « مَن أَحَبَّ أن يلقي الله ضاحكاً مُسْتَبْشِراً فَلْيَتَوَلَّ عَلِيَّ ابْنَ مُوسَي الرضا(1) :(، همان، ج ۳۶، ص ۲۹۶) کسی که دوست دارد خندان و با روی گشاده خداوند را دیدار کند، باید از محبت و ولايت على بن موسى الرضا الله بهره مند باشد».

قال على بن موسى الرضا : «ما زارني أَحَدٌ مِن أوليائي عارفاً بحقي إلا شُفَعتُ فِيهِ يَومَ القِيامَةِ(2) :(وسائل الشيعه، ج ۱۳، ص ۵۵۲) هیچ یک از دوستانم مرا با شناخت حقم زیارت نمیکند مگر این که در روز قیامت شفاعتم از او پذیرفته میشود.

ابراهيم بن عباس : «ما رأيتُ أبا الحسن الرضا جفا أحداً بِكَلامِهِ قَطُّ ... ومارَدَّ أحداً عن حاجَةٍ يَقْدِرُ عَلَيْها(3) :(بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۹۰ ) هرگز ندیدم که امام رضا الله با سخن خود کسی را برنجاند و هرگز حاجت کسی را که توان ادای آن را داشت رد نمی کرد.

قال على بن موسى الرضا : « مَن جَلَسَ مَجلِساً يُحيي فيه أمرنا، لَم يَمُت قَلبُهُ يَومَ تَموتُ القُلوب(4) :(همان، ج ۴۴، ص ۲۷۸) هر که در مجلسی بنشیند که در آن یاد ما اهل بیت زنده میشود قلبش در روزی که قلب ها می میرند نمی میرد

قال على بن موسى الرضا : « لَيْسَ مِنَّا مَن تَرَكَ دُنْيَاهُ لِدِينِهِ وَدِینَه لِدنیاه(5) (همان، ج ۷۸، ص ۳۴۶)از ما نیست آن که دنیای خود را برای دینش و دین خود را برای دنیایش ترک گوید

قال على بن موسى الرضا : « مَن فَرَّجَ مِن مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللهُ عَن قَلبِهِ يَومَ القِيامَةِ(1) :(الکافی، ج ۲، ص ۲۰۰ ) هر كس اندوه مؤمنی را بزداید

خداوند در روز قیامت غم از دلش می زداید.

قال على بن موسى الرضا الله : « صَاحِبُ النِّعْمَةِ يَجِبُّ أَن يُوَسَّعَ عَلي عِيالِهِ(2) :(بحار الأنوار، ج ۷۸، ص ۳۳۵) آن که صاحب نعمت است باید که بر هزینه خانواده اش وسعت بخشد.

قال على بن موسى الرضا : « مَن لَم تُتابع رأيك في صلاحه فلا تُصْغِ إلى رأيه وانتظر بِهِ أَن يُصْلِحَهُ شَرٌّ(3) ؛(همان، ص ۳۵۳) تو نیز از رای کسی که از نظر مصلحت اندیشانه تو پیروی نکرد، پیروی نکن منتظر باش که حادثه ای ناخوشایند او را اصلاح خواهد کرد.