شهادت امام رضا در پیروزیش در مناظرات با علمای ادیان
نوفلی در ادامه روایت میگوید بعد از پایان جلسه مناظره با عده ای از دوستان گفت و گو مینمودیم که محمد بن جعفر (عموی امام رضا ) مرا احضار کرد بعد از ملاقات گفت ای نوفلی به خدا سوگند، هیچ خیال نمی کردم دوستت (امام) توانایی چنین مناظره و احتجاج را با سخنوران ومتكلمان معروف و برجسته در چنین مسائلی داشته باشد؟! و فکر نمی کردم ایشان در مدینه چنین احتجاج و مناظره ای داشته باشد و یا چنین سخنوران و علمایی اطرافش جمع بشوند نوفلی :گفت من به ایشان گفتم: حجاج شرفیاب محضرش میشدند و مسائل حلال و حرام خود را مطرح می کردند وجواب میگرفتند و چه بسا متکلمانی هم می آمدند و با او ارتباط می داشتند ومباحثات علمی مینمودند و از محضرش استفادهها میکردند. محمد بن جعفر گفت: ای ابا محمد نوفلی میترسم این مرد مأمون) برایشان حسد ورزد و او را مسموم کرده به شهادت برساند یا بلایی بر سرش آورد!! به آن حضرت این موضوع را برسان که دیگر در جلسات مناظره شرکت نفرماید. نوفلی گفت آن حضرت چنین درخواستی را از من نمی پذیرد و آن مرد (مأمون در حال امتحان کردنش میباشد که بفهمد آیا مثل آباء و اجدادش چیزی میداند یا نه؟ محمد بن جعفر گفت: به ایشان بگو عمویت به عللی نگران این موضوع است و کراهت دارد که شما شرکت دیگری در مجالس احتجاج نمایی و خودداری شود. لذا هنگامی که به منزل آن حضرت برگشتم پیام عمویشان محمد بن جعفر را رساندم، آن حضرت لبخندی زد و فرمود: خداوند عمویم را حفظ فرماید او را خوب میشناسم، چرا از این موضوع کراهت دارد و نگران است کسی که درجه علم و توانایی را نمی دانست چرا باید چنین نگران باشد؟ (عيون اخبار الرضاء ج ۱، ص ۱۷۸ باب ۱۲ سطر هفتم صفحه آخر، حدیث یک.)
شهادت امام رضا
امام رضا در ماه صفر سال ۲۰۳ هـ ق) در سن ٥٥ سالگی توسط مأمون خلیفه عباسی، مسموم شده همانند آباء و اجداد پاک و مطهرش مظلومانه به شهادت رسید (عيون اخبار الرضاء ج ۲، ص ۲۴۰ - ۲۵۰ باب ۶۰ تا ۶۵)
همان طور که در تاریخ تولد این امام رؤوف اختلاف نظر بوده، در شهادتش نیز اختلاف نظر هست ولی ما شهادت آن بزرگوار را در صفر سال ۲۰۳ در سن ۵۵ سالگی میدانیم و و (اصول کافی ج ۱، ص ۵۵۲ باب ۱۲۱ وص ۴۸۶، اولین حدیث) همین مشهور تر است. مرحوم شیخ صدوق الله شهادت امام رضا السلام را در روز جمعه بیست و یکم (ویا بیستم ماه مبارک رمضان سال ۲۰۳ هـ ق وعمر شريفش را ٤٩ سال وشش ماه می نویسد به هر حال پس از شهادت آن حضرت بدن پاک و مطهرش را مظلومانه و غریبانه در «توس» در روستایی به نام سناباد» از آبادی های نوقان» در خانه حمید بن قحطبه طائی در کنار قبر هارون الرشيد سمت قبله به خاک سپردند. (عيون اخبار الرضا مرحوم شیخ صدوق ج ۱، ص ۱۸، باب ۳، ح یک)