تو امشب ما را خواندی ، اگر زودتر صدا میزدی می آمدم

اباصلت میگوید: بعد از مراسم دفن مأمون مرا به نزد خویش طلبید و گفت آن دعایی را که خواندی و آب فرو رفت چه دعایی بود، آن را به من تعلیم بده .

گفتم به خدا سوگند آن دعا را فراموش کردم ولی او باور نکرد با آنکه من راست میگفتم امر کرد مرا به زندان بردند و یک سال در حبس بودم. یک شب خیلی دل تنگ شده بودم. آن شب را بیدار ماندم و به عبادت و دعا مشغول شدم و انوار مقدسه محمد و آل محمد را شفیع گردانیدم و از خداوند خواستم که مرا به حق این بزرگواران نجات دهد. 

هنوز دعای من تمام نشده بود که دیدم حضرت امام جواد در زندان کنار من حاضر است فرمود: ای اباصلت سینه ات تنگ شده ؟

گفتم: بله به خدا قسم .

گفت : برخیز

همین که خواستم برخیزم دیدم زنجیر خود به خود از پایم باز شد و حضرت دست مرا گرفت و از زندان بیرون آورد نگهبانان زندان و غلامان مرا میدیدند اما به اعجاز حضرت یارای سخن گفتن نداشتند. وقتی مرا از زندان بیرون آورد، فرمود که تو در امان خدایی دیگر نه تو مأمون را خواهی دید و نه او تو را میبیند و راحت باش 

اباصلت میگوید : عرض کردم آقا چرا زودتر نیامدی مرا نجات بدهی؟

فرمود: تو امشب ما را خواندی اگر زودتر صدا میزدی می آمدم.