احتجاج حضرت رضا علیه السلام با مخالفان شیعه در مجلس مامون

7- علی بن حسن بن شعبه حرانی در تحف العقول از حضرت رضا علیه السلام احتجاجات مفصلی نقل کرده و آن اینست که مأمون علماء عراق و خراسان را در مجلس خود گرد آورده بود و از آنان پرسید معنی این آیه شریفه «ثم أورثنا الكتاب الذين اصطفينا من عبادنا» چیست ؟ .

علماء حاضر در مجلس گفتند مقصود همه امت میباشند، مامون گفت یا ابالحسن نظر شما در این باره چیست؟ .

-٦٢٦-

حضرت رضا علیه السلام فرمود من نظر آنها را قبول ندارم، عقیده من این است که خداوند متعال در این آیه شریفه عترت طاهره عليهم السلام را در نظر گرفته است

مأمون گفت چگونه عترت را منظور داشته و امت را قصد نکرده است . فرمود اگر امت را در نظر گرفته بود باید همه آنها در بهشت باشند ، زیرا خداوند بعد از این فرمود فَمِنْهُمْ ظَالِمُ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدُ وَمِنْهُمْ سَابِقُ بِالْخَيْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِكَ هُوَ الْفَضْلُ الكَبِيرُ» .

سپس بهشت را برای آنها مقرر کرد و فرمود «جُنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها ووراثت را برای عترت طاهره قرار داد نه برای غیر آنان ، بعد فرمود عترت طاهره همانها هستند که در کتاب خود آنها را وصف کرده و فرموده « إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَ كُم تطهيرا» و حضرت رسول صلى الله علیه و آله فرمود:

«إِنِّي مُخْلِفُ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ : كِتَابَ اللَّهِ وَعِتَرَنِي أَهْلَ بَيْتِي، لَنْ يَفْتَرِ فَا حَتَّى يَرِدًا عَلَى الْحَوْضَ ، أَنْظُرُوا كَيْفَ تُخَلِّمُونِي فيهما، يا أَيُّهَا النَّاسُ لَا تُعَلِّمُوهُمْ فَإِنَّهُمْ أَعْلَمُ منكم » .

علماء گفتند يا أبا الحسن عترت را به ما معرفی کن ، مقصود از آن آل پیغمبر و یا غیر آل او هستند ؟ امام رضا علیه السلام فرمود مقصود از عترت آل پیغمبر می باشند .

علماء گفتند از حضرت رسول صلى الله عليه و آله وارد شده که فرمود امت من آل من هستند ، و اصحاب آن حضرت نیز در يك روايت مستفیض نقل میکنند که فرمود « آل محمد امته » .

امام رضا علیه السلام فرمود به من بگوئید آیا صدقه بر آل محمد علیهم السلام حرام است ؟ .

گفتند آری ، فرمود: آیا برامت هم حرام است گفتند خبر حرام نیست.

-٦٢٧-

حضرت رضا علیه السلام فرمود این است فرق بین آل و غیر آل ، وای بر شما شما کجا میروید؟ آیا از قرآن رو گردان شده اید؟ مگر نمدانید که ظاهر روایت نیز مختص است به کسانیکه برگزیده و هدایت شده اند، و دیگران در این آیه شریفه عنوانی ندارند .

علماء گفتند: این مطلب را از کجا میگوئید؟ فرمود: خداوند متعال میفرماید: لقد أَرْسَلْنَا نُوحاً وَ إِبْرَاهِيمَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ الْنُبُوَّةَ وَالْكِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدُوَ كَثِيرُ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ».

طبق نص این آیه شریفه وراث انبياء وكتب باید افراد متقی و هدایت شده باشند نه فساق و تبه کاران مگر نمیدانید که نوح علیه السلاام از خداوند متعال درخواست کرد و گفت بار خدایا فرزندم جزء خاندانم هست و تو وعده دادی که خاندانم را نجات دهی.

خداوند متعال فرمود: آن فرزندار خاندانت نیست و او دنبال کارهای ناشایست میرود و از آنچه علم نداری از من نپرس ، اینک تو را پند میدهم که از آنچه نمیدانی سئوال نکنی .

در این هنگام مامون پرسید آیا خداوند عترت را بر سایر مردم فضیلتی داده است؟ حضرت رضا سلام الله علیه فرمود: خداوند متعال عترت پیغمبر را بر سایر مردمان برتری داده و در قرآن مجید به این موضوع اشاره فرموده است .

مأمون گفت : در کجای قر آن به این امر اشاره کرده فرمود : در آنجا که گفته: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَ آلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُهَا مِنْ بَعْضٍ »

در آیه دیگری نیز فرموده: « أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسُ عَلَى مَا آتَيْهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فقدْ آتَيْنَا آلَ إِبْرَاهِيمَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَ آتَيْنَاهُم ملكاً عظيماً » بعد از این به همه اهل ایمان خطاب کرد و فرمود: «يا أيها الذين آمنوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولِ وَأُولِي الأمر منكم ،

-٦٢٨-

یعنی کسانیکه کتاب و حکمت را به آنان ارث داد و از این جهت مورد حسد مردم قرار گرفتند و خداوند در این باره فرمود: « أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسُ عَلَى ما آتَاهُمُ اللهُ » تا آخر آیه که مقصود اطاعت از برگزیدگان پاک میباشد و مقصود از «ملك» هم در این آیه شریفه اطاعت از آن مصطفین میباشد

علماء گفتند: آیا خداوند متعال اصطفاء» را در قرآن تفسیر کرده است :

امام رضا علیه السلام فرمود: خداوند در دوازده جای قرآن بطور آشکار معنی و تفسیر فرموده است .

اول در آیه شریفه «وَانْذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ وَرَهْطُكَ المُخلصین که در قرائت ابی بن کعب و در مصحف عبد الله بن مسعود چنین آمده بود ، و در هنگام جمع آوری قرآن به دستور عثمان به وسیله زید بن ثابت به این صورت در آمد ، و این منزلت بزرگ و شرف و فضیلت عظیم را خداوند مخصوص آل پیغمبر فرمودند .

آیه دوم دربارۀ اصطفاء این است : « إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أهْلَ البَيْتِ وَيُطَهِّرَ كُم تطهيراً در این فضیلتها هست که هیچ معاندی نمیتواند آن را انکار کند ، زیرا در این جا فضیلت بسیار روشن و آشکار است .

آیه سوم هنگامی است که خداوند متعال خواست آل پاک پیغمبر را از دیگران تمیز دهد، از این رو به آن حضرت امر کرد تا در مباهله با نصاری نجران بگوید: تعالوا : ندعُ أَبْنَا تَنَا وَابْنَاءَكُمْ وَنِسَاءَنَا وَنِسَاءَكُمْ وَأَنْفُسَنَا وَ انْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلُ لَعَنَةَ اللَّهِ عَلَى الْكَاذِبِينَ »

در این هنگام حضرت رسول صلى الله علیه و آله علی و فاطمه و حسنين عليهم السلام را با خود برداشت و در مباهله حضور پیدا کرد

پیغمبر اکرم در این جا نفس خود را با آنان قرین هم قرارداد میدانید مقصودش از أنفسنا و انفسکم چه بود ؟ علماء گفتند مقصود خودش بود .

امام رضا علیه السلام فرمود : اشتباه میکنید مقصودش علی علیه السلام بود، دلیل بر این سخن اینست که فرمود: لينتهي بَنُو وَلِيعَةٍ أَولَا بَعَثَنَّ ! إِلَيْهِمْ رَجُلًا كَنفسي

-٦٢٩ -

که در این جا علی علیه السلام منظورش بود، این خصوصیتی بود که در آن حضرت بود و دیگران در آن دخالتی نداشتند.

چهارم : حضرت رسول صلی الله علیه و آله همه اصحاب و یاران خود را از مسجد بیرون کرد جز علی علیه السلام را در این هنگام عباس عموی آن جناب آمد و گفت يا رسول الله ما را از مسجد بیرون کردی و علی را در نزد خود نگهداشتی .

پیغمبر فرمود: من شما را از مسجد بیرون نکردم و علی را در نزد خود نگه نداشتم بلکه خداوند متعال دستور داد و شما را بیرون کرده و علی را نگاه داشته است ، و این بیان گفته حضرت رسول است که فرمود : «أَنْتَ مِنِّي بِمَنْزِلَةِ هَارُونَ مِنْ مُوسَى» علماء گفتند راجع به این گفتارت از قرآن شاهدی داری ؟.

حضرت رضا علیه السلام فرمود : من اکنون در این مورد آیه ای از قرآن را تلاوت میکنم گفتند: بخوانید فرمود: خداوند میفرمايد : «و أوحينا إلى موسى وَأَخِيهِ أَن تَبَوَ القَوْمِكُمَا بِمِصْرَ بُيُوتًا وَاجْعَلُوا بُيُوتَكُمْ قَبْلَةً »

در این آیه منزلت هارون در نزد موسی معلوم شده و از این جا منزلت علی در نزد حضرت رسول صلى الله علیه و آله معلوم میگردد .

با همه اینها دلیل واضح دیگری نیز هست ، و آن اینست که نبی اکرم فرمود : « إِنَّ هذا المسجد لا يَحِلُّ لِجُنُبِ وَلا لِحَائِضِ الَّا لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ » علماء اهل سنت گفتند : این شرح و بیان فقط در نزد شما اهل بیت هست و ما از آن بی اطلاع هستیم .

حضرت رضا علیه السلام فرمود کدام کسی میتواند منکر ما شود، در صورتیکه رسول خدا صلى الله عليه آله فرموده: «أنا مدينَةُ العِلْمِ وَعَلَى بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَمَدِينَةِ الْعِلْمِ فليأتها من بابها » پس در شرح و بسطی که من دادم فضیلت و شرف و سابقه و پاکی على علیه السلام و بر گزیدگی آن جناب معلوم و مشخص گردید ، و جز معاندین ومنكرين کسی نمیتواند آن را رد کند و ما خداوند را سپاسگزاریم که این فضیلت را به ما بخشیده است .

-٦٣٠-

اما پنجم خداوند متعال میفرماید « وَ آتِ ذَا الْقُرْبى حقه ) این خصوصیتی است که خداوند آل پیغمبر را به آن مخصوص گردانیده و آنان را بر سایر مردم بر گزیده است ، هنگامیکه این آیه شریفه فرود آمد پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آل فرمود:

فاطمه را بگوئید نزد من بیاید، فاطمه سلام الله عليها نزد حضرت رسول آمد فرمود ای فاطمه فدک به دون لشکر کشی و جنگ به دست آمده است ، و آن متعلق به من میباشد ، و اینک به شما میبخشم و خداوند فدک را به شما و فرزندانت داده است.

اما ششم خدا وند متعال میفرماید «قل لا اسئلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمُوَدَةَ فِي الْقُرْبى ابن خصوصیت برای پغمبر اکرم میباشد و سایر پیامبران در آن شرکت ندارند، و هم چنین برای آل پیغمبر نیز فضیلتی است که دیگران در آن سهمی ندارند.

خداوند متعال در داستان نوح علیه السلام ميفرمايد : «وَيَا قَوْمِ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مَالَا إِنْ أجري الأعلَى اللَّهِ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّهُمْ مُلاقُوارَ بِّهُمْ وَلَكِنِّي أَرَبِّكُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ »

در داستان هود علیه السلام فرموده : « قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِنْ أَجْرِي إِلَّا عَلَى الذي فَطَرَنِي أَفَلا تَعْقِلُونَ ، و لیکن دربارۀ پیغمبر صلی الله عليه آله فرمود : «قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمُوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى».

خداوند متعال محبت آنها را از این جهت واجب گردانید که میدانست آنان هر گزازدین بر نمیگردند و گمراه نمیشوند .

هنگامیکه این آیه بر حضرت رسول اکرم نازل شد در میان مردم حطبه خواند و پس از حمد و ثنای خداوند فرمود: ای مردم خداوند بر شما امری را واجب گردانیده آیا میتوانید امر پروردگار را انجام دهید ؟

در این هنگام مردم سکوت کردند و جواب آن حضرت را ندادند ، پیغمبر اکرم روز بعد بار دیگر سخن خود را تکرار کرد و کسی جواب نداد ، روز سوم نیز خطبه خواند و فرمود شما باید امر خداوند را اطاعت کنید مردم باز سکوت کردند

-٦٣١-

پیغمبر فرمود : خداوند متعال از شما طلا و نقره و با ماکول و مشروب نخواسته است گفتند : پس در این صورت قبول کردیم ، ولیکن اکثر آنها به گفته خود وفا نکردند.

بعد از آن حضرت رضا علیه السلام فرمود: پدرم از پدرش و او از پدرانش از امام حسین بن علی روایت کرده که مهاجرین و انصار خدمت حضرت رسول صلی الله علیه و آله آمدند و گفتند: یا رسول الله شما اکنون در مدینه هستید و مردم با شما رفت و آمد دارند و گاهی برای شما مهمان میرسد و نمایندگان قبائل از اطراف و اکناف برای شما میرسند و شما به مخارجی احتیاج دارید، اينك اموال ما در اختیار شما است هر چه میخواهید بردارید و خرج کنید .

در این هنگام جبرئیل امین از طرف خداوند فرود آمد و گفت : « قُلْ لا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا المودة في القربى » اى مردم بعد از من خویشاوندان مرا اذیت نکنید، گروهی از مردم برخواستند و گفتند: وی از این جهت گفته ما را قبول نکرد که خویشاوندان خود را بر ما تحمیل کند، و این سخن را از نزد خود میگوید .

وقتیکه این سخن بسیار ناروا از آنها شنیده شد این آیه فرود آمد : «أَمْ يَقُولُونَ افْتَرِيهُ قُلْ فَإِنْ افْتَريَّتَهُ فَلَا تَمْلِكُونَ لِي مِنَ اللهِ شَيْئاً ، هُمْ أَعْلَمُ بِمَا تَفِيضُونَ فِيهِ كَفَى بِهِ شهيدا بينِي وَبَيْنَكُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ ».

حضرت رسول صلى الله عليه و آله فرستاد آن جماعت در مجلس شرکت کردند ، سپس فرمود: مطلب تازه ای پیش آمده است ؟

گفتند: آری یا رسول الله بعضی از ماسخنان ناروائی گفته اند و ما از گفته های آنها ناراحت شدیم ، پیغمر ا کرم آیه را بر آنها تلاوت کردند و آنها سخت بگریه افتادند ، بعد از این آیه نازل شد: «وَهُوَ الذي يقبل التوبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنْ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ »

اما آیه ، هفتم خداوند متعال می فرماید : «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا . صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا : تسليما » معاندان پس از نزول این آیه شریفه

-۶۳۲-

گفتند: یارسول الله سلام بر شما را دانستیم چگونه است ولیکن صلوات را برای ما بیان فرمائید که آن چگونه است ؟ .

فرمود: میگوئید «الا وليد اللهمَّ صَلَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا وَ آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى إِبْرَاهِيمَ وَآلِ إِبْرَاهِيمَ إنك حميد مجیده ای مردم شما در دین اختلافی دارید ؟ گفتند : نداریم ، مامون گفت : در دین اختلافی نیست آیا در نزد شما مطلبی روشن تر از قرآن هست

حضرت رضا علیه السلام فرمود : تفسیر آیه شریفه « يس وَالْقُرْآن الحكيم » چیست ؟

علماء گفتند مقصود از «یس» محمد است، و در آن شکی نیست، امام رضا فرمود: خداوند متعال به محمد و آل او فضیلتی داده که به هیچ کس عطا نکرده است و آن فضیلت این است که خداوند جز بر انبیاء به دیگری سلام نکرده است ، و در قرآن فرموده: «سلامُ عَلَى نَوْحٍ في العَالَمِينَ » و نیز گفته: «سَلامُ عَلَی ابراهیم» و یا « سَلامُ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ»

خداوند متعال نفرمود : سلام بر آل نوح و یا سلام بر آل ابراهیم و یا سلام بر آل موسى وهارون ، ولیکن فرموده: «وسلامُ عَلَى آلِ پس » یعنی آل محمد ، - مأمون گفت : من میدانستم در معدن نبوت شرح و تفسیر این هست.

اما آیه هشتم خداوند متعال فرموده: «وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَإِنَّ لِلَّهِ خَمْسَهُ فَإِنَّ لِلَّهِ وَالرَّسُولِ وَلِذِى القربی در این آیه شریفه پروردگار متعال سهم خویشاوندان پیغمبر را با سهم آن جناب نزديك قرار داده است و باین وسیله بین آنها و امت فرق گذاشته است .

زیرا در این آیه ذوی القربی را در يك طرف و سایر مردم را در طرف دیگر قرار داده است، و آنچه را خداوند برای خود برگزیده برای آنها نیز اختیار

کرده است .

-٦٣٣-

این دستور مؤکد برای آنها تا روز قیامت هست و در کتاب ناطق به آن تصریح شده است، و اما قول خداوند متعال که فرمود : « وَالْيَتَامَى وَالْمساكين» يتيم هر گاه دوره یتیمیش پایان یابد دیگر از غنائم به او نمیدهند ، ولیکن ذوی القربی تا روز قیامت سهم آنها محفوظ است و غنی و فقیر در آن سهیم هستند ، خداوند برای خود سهمی و برای رسولش نیز سهمی اختیار کرده است و برای ذوی القربی نیز مانند خود و رسولش سهمی بر گزیده است .

و در غنائم وفی نیز برای آنان سهمی معین کرده و در اطاعت خود و رسولش نیز ذوی القربی را شرکت داده و فرموده: «يا أيها الذين آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنكُمْ» و هم چنین در آیه شریفه : إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رُسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَلايت خود را با رسولش و آل او قرین ساخته است همانطور که درفی و انفال با خود شريك و سهیم کرده است .

اما در آیه صدقات، بیان دیگری دارد در آن جا خداوند متعال فرموده: «انما الصدِّقَاتُ لِلْفُقَرَاءِ وَالْمَسَاكِينِ وَالْعَامِلِينَ عَلَيْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَفِي الرِقَابِ وَالْعَارِمِينَ و في سَبِيلِ اللَّهِ وَابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ » .

مشاهده میکنید که در این آیه مبارکه خداوند برای خود و رسول و ذوی القربی سهمی معین نکرده است زیرا خداوند خود و رسول و اهل بیتش را از گرفتن صدقه منزه نموده است زیرا صدقه بر آنها حرام است، و چون صدقه از بابت کفاره پرداخت میگردد و اهل بیت پاک هستند از این رو گرفتن صدقه بر آنها حرام شده است .

اما آیه نهم خداوند متعال می فرماید: «فَاسْأَلُوا أَهْلَ الَّذِكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ » مقصود از اهل ذکر در این آیه شریفه ما هستیم.

علماء گفتند مقصود از اهل ذکر در این جا یهود و نصاری میباشند، حضرت رضا عليه السلام فرمود: آیا ما میتوانیم در صورتی که آنان ما را به دین خود

- ٦٣٤ -

دعوت کنند و بگویند دین ما از اسلام افضل است ما این دعوت آنان را قبول کنیم ؟

مامون گفت: آیا در این مورد دلیل روشنی که بتواند آنها را محکوم کند دارید ؟ .

حضرت رضا (ع) علیه السلام فرمود: آری مقصود از « ذکر » رسول خدا صلى الله علیه و آله میباشد و اهل الذكر هم ما میباشیم ، و در قرآن مجید در این مورد تصریح شده است ، و آن اینست که خداوند فرموده «فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا رَسُولاً يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتٍ مبينات وذکر در این جا رسول خدا (ص) بوده و اهل ذکر هم ما هستیم.

اما آیه دهم خداوند متعال فرموده: «حرمَتْ عَلَيْكُمْ أُمَّهَاتُكُمْ وَبَنَاتُكُمْ وَأَخَوَاتُكُمْ تا آخر آیه، اينك جواب دهید اگر رسول خدا (ص) زنده بود میتوانست دختر و یا دختر زاده ام را بگیرد .

گفتند: خیر نمیتوانست ، بار دیگر فرمود : آیا میتوانست دختر یکی از شما را بگیرد ؟ .

گفتند: آری، فرمود: پس از این جا معلوم شد که من از آل او هستم و شما نیستید پس شما از امت او هستید، این است فرق بین امت و آل .

اما آیه یازدهم خداوند متعال در سوره مؤمن فرمود : «وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنَ مِنْ آلِ فِرْعَونَ يَكْتُمُ إِيمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ يَقُولَ رَبِّي اللَّهُ وَقَدْ جَاءَ كُمُ بِالْبَيِّنَاتِ مِنْ رَبِّكُمْ آن مرد پسردائی فرعون بود .

خداوند در این آیه شریفه او را به فرعون نسبت داد و به دین او اضافه نکرد ، همین طور ما را به آل مخصوص گردانید زیرا ما از آن جناب متولد شده ایم ولیکن سایر مردم به دین او نسبت داده شده اند و این است فرق بین آل و امت .

۶۳۵-

آیه دوازدهم این است که خداوند فرمود: «وَ أَمْرَ أَهْلَكَ بِالْصَلوةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا» خداوند متعال ما را به این خصوصیت معرفی کرد و سایر مردم را از این خصوصیت برخور دار نکرد.

حضرت رسول صلى الله علیه و آله درب خانه علی و فاطمه عليهما السلام میآمد و آنها را برای نماز و حضور در مسجد آماده میکرد و میگفت: «الْقُلُوةُ يَرْحَمَكُمُ اللهُ » خداوند متعال هيچ يك از فرزندان پیغمبران را مانند ما گرامی نداشت.

-۶۳۶-