مواجهه با فرودستان

امام رضا بسیار مراقب کارکنان و خدمتگزاران خود بود. در همین زمینه از ابراهيم بن عباس نقل است هیچ گاه ندیدم امام ابوالحسن الرضا کلمه ای به زبان کسی بر زبان آورد و نه سخن کسی را پیش از پایان آن قطع کند و نه حاجت کسی را که به ادای آن توان داشت رد کند هیچ موقع نزد کسی که در حضورش نشسته بود پایش را دراز نکرد و بر متکا در برابر افراد تکیه نداد به دوستان و کارگزارانش هرگز سخنی ناشایست نگفت(1).(مجلسی، بحار الانوار) 

همچنین یاسر خدمتگزار امام عنوان مینماید امام رضا هر وقت فرصت پیدا می کرد تمامی خدمتگزاران از کوچک و بزرگ را دور خود جمع می کرد. با آنان گفت و گو میکرد و مأنوس میگشت و آنان هم با او انس پیدا می کردند. هرگاه سر سفره می نشست از هیچ کدام آنان غفلت نمی کرد چه کوچک و چه بزرگ، حتی اصطبل دار و حجامت گر را هم کنار خودش بر سر سفره می نشاند(2).(خالد برقی، محاسن) 

شایان یادآوری است امام در شرایطی چنین برخوردهایی با زیردستان داشت که به ظاهر نفر دوم حکومت بود و در منصب ولی عهدی قرار داشت.