رفتار شناسی حضرت رضا در زمینه امر به معروف و نهی از منکر

شاخصهای رفتاری امام رضا در زندگی فردی و اجتماعی

 از آنکه حضرت رضا بعد از پدر بزرگوارشان مسئولیت رهبری و امامت را به عهده گرفتند و در جهان اسلام به سیر و گشت پرداختند، نخستین مسافرت ایشان از مدینه به بصره بود تا بتواند به طور مستقیم با پایگاههای مردمی خود دیدار کنند و درباره همه امور به گفت و گو پردازند. ایشان با گروه های بسیار بزرگ مردم اجتماع بر پا میکردند و درباره امامت و رهبری خود با مردم به گفت و گو می نشستند. آن گاه از آنان میخواستند تا در زمینه های گوناگون معارف اسلامی از ایشان سؤال نمایند. بنا به گفته محمد بن عیسی تعداد مسائلی که در این سفرها از حضرت رضا پرسیده شد بالغ بر هجده هزار مسئله بوده است(1).(خسروی، زندگانی حضرت علی بن موسی الرضا ، ص ۶۶) 

همچنین از صفوان نقل گردیده است که شخصی از مخالفان حضرت رضا به ملاقات ایشان آمد و حضرت با خوشرویی و صبر به سخنان وی گوش فرا دادند به گونه ای که در پایان ملاقات وی به امامت حضرت مؤمن گردید و از مجلس خارج شد(2).(عطاردی اخبار و آثار حضرت امام رضا ، ص ۵۳)

علاوه بر روایت فوق روایات بسیاری در خصوص تذکراتی که حضرت رضا در مواضع مختلف به نزدیکان خود داده اند وجود دارد که از مجموع این روایات موارد ذیل استنباط میشود

صبر و شکیبایی

حضرت رضا ا به طور مستمر در مجالس بحث و سؤال حاضر می شدند و حتی گاهی سوار بر مرکب به سرکشی از اطراف و اکناف می رفتند و با صبر و شکیبایی به سخنان گوش میسپردند و پاسخ سؤالات را به طور کامل ارائه مینمودند(3).(همان.)