ملایمت در سخن گفتن
حضرت رضا از درشت گویی بیزار بودند و در حضور ایشان یا در منزلشان کسی اجازه نداشت صدای خود را بلند نماید. ایشان همواره با مردم به نرمی و آرامی سخن می گفتند(2).(عطاردی اخبار و آثار حضرت امام رضا ، ص ۵۳)
احترام به فهم دیگران
آنچه از مناظرات حضرت بر می آید چنین است که ایشان با برخورداری از روحیه بالای علمی و حلم و بردباری الهیشان کاملاً به سخنان طرف مقابل گوش فرا می دادند و پس از اتمام سخن از وی برای اقامه حجت و دلیل سؤال مینمودند، ایشان نه تنها در طول مناظره با احترام به طرف مقابل برخورد میفرمودند بلکه پس از غلبه بر شخص مناظره کننده شخصیت علمی وی را تخریب نمی کردند و از موضع تقوا خارج نمی شدند. (۳)(خسروی، احتجاجات، ج ۴، ص ۱۵۸)
عیب پوشی
حضرت رضا همواره بر این صفت تأکید داشتند و اجازه نمی دادند کسی عیب دیگری را در حضور ایشان ابراز نماید حدیثی از ایشان در جلد اول از ترجمه جلد ۱۶ بحار الانوار نقل گردیده است که بر پوشاندن عیب برادر مؤمن توصیه می فرمایند.