امر به روزه گرفتن در ایام محرم

ریان بن شبیب گوید بر امام رضا وارد شدم در حالی که روز اول ماه محرم بود؛ پس امام الها رو به من نموده و فرمودند: ای پسر شبیب آیا امروز را روزه ای؟ گفتم نه فرمود بدان امروز یعنی روز اول محرم همان روزی است که جناب زکریا به درگاه پروردگار دعا کرد و گفت: بارالها عطا کن به من ذریه و فرزندی پاکیزه و مؤمن که من پیر شده ام و برایم ذریه ای نمانده تا نسلم به آن ادامه یابد. همانا تو شنونده هر دعا کننده ای میباشی پس خدای متعال به احترام این روز دعای او را به اجابت رساند و ملائکه را به سوی زکریا فرستاد. در حالتی که او در محراب عبادتش مشغول راز و نیاز بود ملائکه به او بشارت دادند که خداوند دعایش را قبول نموده و پسری به نام «یحیی» به او خواهد داد. پس بدان ای پسر شبیب هر کس روز اول ماه محرم را روزه بگیرد آنگاه از درگاه حق تعالی طلب حاجت نماید، خدای عزوجل دعایش را به اجابت می رساند همان گونه که دعای جناب زکریا را به اجابت رساند (1).(عطاردی، عزیز الله، مسند الامام الرضا ال، ج ۲، ص ۲۵۶) 

در حقیقت مطالبی که عنوان شد برخی از مصادیق معروف در سیره رضوی بود که ذکر کردیم؛ خواننده ای که بتواند به سیره رضوی با دید باز و آگاهانه نگاه کند، خواهد دید، آن حضرت در جای جای زندگی خود چه در سیره عملی و چه در سیره کلامی از انجام اعمال نیک و شایسته روی گردان نبود و در مواقعی که ضرورت ایجاب میکرد و معروفی زشت و بالعکس ،منکری زیبا جلوه داده می شد. آن حضرت وارد عمل میشد و آنها را امر به انجام معروف و نهی از انجام منکر می نمود تا با بهره گیری از سیره حضرت بتوانند الگوی مناسبی برای زندگی خود پیدا کنند و آن را سرلوحه امور فردی و اجتماعی قرار دهند.

در جامعه امروزی نیز مسلمانان و شیعیان با تأسی از شیوه و سیره آن امام همام می توانند الگو و راهکار مناسبی برای انجام امور اجتماعی و فردی خود و اموری که مربوط به دو فریضه امر به معرف و نهی از منکر میشود داشته باشند تا با به کارگیری درست و صحیح آن جامعه مطلوب اسلامی و به دور از هرگونه انجام منکرات داشته باشیم.