منع از ترک کردن عطر و بوی خوش

یکی از افتخارهای دین مبین اسلام توجه فراوان اولیای دین به استفاده از عطرهای خوشبو است. اکنون با گذشت قرنها نتایج تحقیقات دانشمندان علوم مختلف، نقش مؤثر و سازنده روایح خوشبو را در پیشگیری از بروز بسیاری از تنش های روحی و جسمی برای تمام جهانیان به اثبات رسانیده است. امروزه خوشبو بودن امری اجتناب ناپذیر است. درباره این موضوع امام رضا به استعمال عطر و بوی خوش تأکید زیادی داشتند و میفرمایند: «لا تَتْرُكُوا الطيب في كُلِّ يَوْمٍ، فَإِنْ لَمْ تَقْدِرُوا فَيَوْمٌ وَ يَوْمٌ، فَإِنْ لَمْ تَقْدِرُوا فَفِي كُلِّ جُمْعَة(1).(نوری طبرسی، میرزا حسین مستدرک الوسائل، ج ۶، ص ۴۹، ج ۶. )» برای انسان سزاوار نیست که عطر و بوی خوش را در هر روز ترک کند اگر هر روز بر آن دست نیافت یک روز در میان و اگر یک روز در میان نتوانستید پس هر جمعه خود را معطر و خوشبو گردانید. 

در واقع ترک کردن عطر و استعمال بوی خوش امری ناپسند به شمار می آید زیرا انسان در طول شبانه روز در حال سعی و تلاش برای امرار و معاش زندگی است بدنش عرق میکند و نیاز به تمیزی استحمام و بوی خوش دارد تا بوی بد عرق از بین برود پس باید طبق فرموده حضرت رضا از عطر و بوی خوش استفاده کند تا اطرافیانش از او متنفر نباشند.