با توجه به نقش مهم روزی حلال در اخلاق نیک امام رضا آن را به عنوان یک معروف مهم تشویق و سفارش کرده و حتی برای آن دعا نموده اند، چنانچه فرموده اند: «من رضی باليسير من الحلال خفت مؤونته و نعم اهله و بصره الله دار الدنيا و دوائها و اخرجه سالماً الى دار السلام؛ و هر که به روزی اندک خدا خشنود باشد، خدا نیز عمل اندک او را بپذیرد و هر که به روزی حلال اندک قانع و راضی باشد هزینه او سبک است و خانواده اش در نعمت باشند و خدا او را به درد دنیا و درمان آن بینا سازد و او را سالم از آن برون برد و به دارالسلام رساند(2).(عطاردی، مسند الامام الرضاء ، ج ۱، ص ۲۶۹) به نقل از امام رضا در طلب روزی حلال فرموده اند که امام باقر به شخصی که در طلب روزی حلال می گفت: «اللهم إني أسألك من رزقك الحلال، فرمودند: قوت پیامبران را درخواست کردی بگو: «اللهم إني اسألك رزقاً واسعاً طيباً من رزقك»(3).(همان، ج ۲، ص ۲۹۸) 

امام رضا نسبت به منکرهای اقتصادی نیز حساسیت نشان داده است، چنانچه روزی متوجه شدند که غلامانش میوه ای را نیم خورده بیرون انداخته اند، حضرت ناراحت شده و فرمودند: «إِن كُنتُمْ اسْتَغْنَيْتُمْ فَإِنَّ أُنَاساً لَمْ يَسْتَغْنُوا أَطْعِمُوهُ مَنْ يَحْتَاجُ اليه؛ اگر سیر شده اید و به آن نیازی ندارید برخی از مردم به این میوه محتاج هستند، آن را به نیازمندان بدهید و این گونه اسراف نکنید(4).(همان، ج ۲، ص ۳۴۸) در این عبارات امام رضا از یک بیماری و منکر رایج در جوامع سخن گفته اند و آن بیماری و منکر اسراف و تبذیر است که اتلاف و نابود کردن مواد غذایی یکی از مظاهر آن میباشد.