حسن ظن به خدا

حضرت می فرمایند: «احسن الظَّنَّ بِاللَّهِ، فَإِنَّ مَنْ حَسُنَ ظَنَّهُ بِاللَّهِ كَانَ اللَّهِ عِنْدَ ظَنَّهِ وَ مَنْ رَضِي بِالْقَلِيلِ مِنَ الرِّزْقِ قُبلَ مِنْهُ الْيَسِيرُ مِنَ الْعَمَلِ. وَ مَنْ رَضِيَ بِالْيَسِيرِ مِنَ الْحَلال خَفَّتْ مَؤُونَتُهُ وَ نُعْمَ أَهْلُهُ وَ بَصَرَهُ اللهُ داء الدُّنْيا وَ دَواءَها وَ أَخْرَجَهُ مِنْها سالمًا إلى دار السلام»(2)؛(حرانی این شعبه تحف العقول، ص ۴۴۹) به خداوند خوشبین باش زیرا هر که به خدا خوش بین باشد، خـدا بــا گمان خوش او همراه است و هر که به رزق و روزی اندک خشنود باشد، خداوند به کردار اندک او خشنود باشد و هر که به اندک از روزی حلال خشنود باشد بارش سبک و خانواده اش در نعمت باشند و خداوند او را به درد دنیا و دوایش بینا سازد و او را از دنیا به سلامت به دارالسلام بهشت رساند.

همه این موارد ذکر شده در این روایت مصادیق معروفی هستند که حضرت به انجام آنها تأکید می ورزیدند و سفارش فراوانی میکردند که انجام این اعمال نیک و شایسته انسان را به معبود الهی و بهشت برین نزدیک می گرداند.