۱ - توکل به خدا

امام رضا (ع) درباره توکل فرمودند: «توکل درجاتی دارد یکی از آنها این است که در هر کاری که مربوط به توست به او اعتماد کنی و از آنچه که نسبت به تو انجام می دهد، خشنود باشی و بدانی که او جز خیر برای تو نمی خواهد و بدانی که حکمت در این است که کارت را به او واگذاری کنی و به او توکل نمایی و دیگر اینکه به علام الغیوبی او که علم تو به آن نمی رسد مومن باشی که علم آن مخصوص خداست انسان باید در زندگی در کلیه امور به خدواند توکل کند و بداند خداوند هر چه برایش مقدر ساخته به مصلحت اوست. پیامبر اکرم (ص) فرمودند: كل ما اتاكم الله فهو جميل» «آنچه از جانب خداوند به انسان می رسد خیر و زیبایی است. این اصل به انسان می فهماند که نگاه ما باید به مسایل و رویدادها مثبت باشد یعنی هم خوشی ها را خیر و خوبی بدانیم و هم ناملایمات را خیر تلقی کنیم و بدانیم حوادث شیرین زندگی خیر جلی» است زیرا ظاهر و باطن آن هر دو پسندیده است و ناملایمات هم خیر است اما آن خیر خفی» است، زیرا اگر چه ظاهرش ناپسند به نظر می رسد اما در حقیقت به مصلحت ماست و آن هم خیر است. آن گونه که حضرت زینب (س) بعد از آن همه مصایب در کربلا و کشته شدن برادر زاده هایش وقتی سوال کردند چه دیدی ؟ فرمودند:

مارايت الاجميلا  من چیزی جز زیبایی و خیر ندیدم اگر انسان به خدا توکل کند اگر چه در زندگی او ناملایماتی هم وجود داشته باشد آنها را خیر و خوبی تلقی خواهد کرد و از زندگی راضی خواهد بود و خود را بدبخت و درمانده احساس نخواهد کرد. امام رضا (ع) فرمودند: «ایمان چهار رکن دارد توکل به خدا راضی بودن به قضای الهی، تسلیم بودن به امر او و واگذاشتن تمام کارها به خدا انسان باید همیشه خدا را مد نظر داشته باشد و پیوسته به یاد او باشد، امام رضا (ع) فرمودند: «موسی بن عمران وقتی با خدا مناجات می کرد ، گفت : ای خدا آیا تو دوری تا من تو را صدا بزنم یا نزدیکی که با تو نجوا کنم؟ به او وحی رسید: ای موسی ، من همنشین با کسی هستم که مرا یاد کند