حرز شگفت انگیز امام رضا

یاسر خادم مأمون میگوید زمانی که علی بن موسی الرضا در قصر حمید بن قحطبه وارد شد لباس را از تن خود بیرون کرد و به حمید و او داد به جاریه خود که آن را بشوید سپس زمانی نگذشت که آن جاریه آمد و رقعه ای با او بود و به حمید داد و گفت: این رقعه را در گریبان لباس ابوالحسن یافتم سپس حمید به آن حضرت عرض کرد: فدای تو گردم به درستی که این جاریه رقعه ای در گریبان پیراهن شما یافته است، آن چیست؟ حضرت فرمود تعویذی است که آن را از خود دور نمیکنم حمید گفت ممکن است ما را به آن مشرف کنی؟ حضرت فرمود:

این تعویذی است که هر کس در گریبان خود نگاه دارد بلا از او دفع می شود و برای او حرزی از شیطان رجیم است سپس تعویذ را بر حمید خواند:

«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ: بِسْمِ اللَّهِ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمَنِ مِنْكَ إِنْ كُنتُ تَقِيًّا أَوْ غَيْرَ تَقِي بِالله السَّمِيعِ الْبَصِيرِ عَلَى سَمْعِكَ وَ بَصَرَكَ لا سُلْطَانَ لَكَ عَلَى وَلا عَلى سَمْعِى وَلا على بصرى ولا على شعرى ولا على بشرى وَلا عَلى لَحْمى وَ لا عَلَى دَمى ولا على محى وَلا عَلى عَصْبى وَ لا عَلى عظامى ولا على مالى ولا على ما رَزَقَنى رَبّی سترتُ بینی و بینک بستر النبوة الَّذِي اسْتَتَرَ أنبياء الله بهِ مِنْ سَطَواتِ الْجَبَابِرَة وَ الْفَراعِنَةِ، جِبْرَائِيلُ عَنْ يَمِينى و ميكائيل عن يسارى وَ إِسْرَافِيلُ عَنْ وَرائي و محمد امامی و الله مطلع على يمنعك منّى وَ يَمْنَعُ الشَّيْطَانُ منى، اللَّهُمَّ لَا يَغْلِبُ جَهْلُهُ أَنا تَكَ أَنْ يَسْتَفِزَّنَى وَ يَسْتَخِفْنى، اَللَّهُمَّ إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ اللَّهُم إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ الْتَجَأْتُ».

برای این حرز حکایت عجیبی است. ابوصلت هروی می گوید: 

مولاى من على بن موسى الرضا روزی در منزل خود نشسته بود بر او غلام مأمون داخل شد و گفت: امیر تو را می طلبد. امام بر خاست و به من فرمود مرا مأمون در این وقت نمیطلبد مگر به جهت کاری سخت و به خدا که با من نمیتواند به جهت این کلمات بدی کند چرا که از جدم پیامبر اکرم له به من رسیده است. ابوصلت گفت: به همراه امام نزد مأمون رفتم چون حضرت بر مأمون نظر کرد، مأمون گفت: ای ابو الحسن امر کرده ام که صد هزار درهم به تو بدهند و هر حاجتی که داری بنویس چون امام پشت گردانید مأمون نظری در قفای امام کرد و گفت: من اراده کردم و خدا اراده کرده است و آنچه خدا اراده کرده بهتر است.(۱. همان، ص ۱۹۳.)