امام رضا (ع) و مسیر هدایت
بدون شک و تردید پاسداشت اولیای الهی ، پاسداشت خدا و ارج نهادن به مقام و منزلت ائمه معصومين عليهم السلام که اولیای الهی هستند ، جاری ساختن تمام ارزشها و عمل به فرامین و دستورات الهی است و هر که خواسته و یا ناخواسته در بزرگداشت اولیای خدا کوتاهی ورزد از گمراهانی است که راه رسیدن به قرب الهی را گم کر زده است. در واقع میان انسان و اولیای خدا، حجابی از غرور و تکبر قرار گرفته است. هر کس که با تمایلات نفسانی خود مخالفت کند و با غرور خویش به مبارزه برخیزد و با تکبر نفسش به جنگ پردازد، این حجاب را از بین برده و در حزب خدا داخل میشود و به اولیای او می گراید و در جایگاه خویش در پیشگاه خدا استقرار می یابد. از این روست که قرآن سخن کافران را در این باره با تأکید بیشتر نقل کرده است:
أبَشَراً مِنا واحداً نتَّبِعُهُ إِنَّا إِذَا لَفِي ضَلَالٍ وَسُعُر».
پس گفتند: آیا سزاوار است که ما بشری از جنس خودمان را پیروی کنیم؟ در این صورت به گمراهی و ضلالت سخت در افتادیم امام رضا (ع) نیز از سالکان کوی عشق و معرفت و اولیای الهی است که راه پرپیچ و خم رسیدن به حضرت حق با انوار قدسی خود برای انسانها روشن و هموار کرده است .
هرگاه درجه تسلیم و عشق انسان به رهبری دینی و ولی امر و اولیای خدا، اعم از پیامبران و امامان و صالحان، فزونی گیرد به پروردگارش هم نزدیک تر میشود. امام رضا (علیهم السلام) مطیع ترین مردم در مقابل ولی امر خویش امام موسی کاظم (ع) بود و به همین جهت و بر اساس توانایی ها و ویژگیهایی که داشت ، خداوند او را پس از آن امام، حجت خویش بر مردمان قرار داد.
امام کاظم (ع) می فرمایند:
علی، پسرم، بزرگترین فرزندانم و سخن شنوترین و فرمانبردارترین آنان است».
و نیز می فرمایند: «علی بزرگترین و نیکوکارترین و محبوب ترین فرزندانم در نظر من است». در حدیثی از ابن ابی کثیر روایت شده است که گفت چون موسی بن جعفر (ع) در گذشت مردم در امامت او متوقف شدند. در این سال من به حج رفتم ناگهان با امام رضا مواجه شدم. در قلبم چیزی را نهان داشتم و با خود گفتم :
أبشراً أمنا منا واح واحداً نتبعه، ناگهان وی همچون جرقه ای بر من گذر کرد و فرمود:
به خدا من همان بشری هستم که پیروی از من بر تو واجب است. گفتم : از خدا و تو پوزش می طلبم فرمود: این خطا برای تو آمرزیده شد.
باروری نهال امامت و ولایت
امام رضا (ع) از شجره طیبه و پاکی بود که خداوند این درخت تنومند و مقدس را گرامی داشته و در آن برای امت حضرت محمد (ص) خیر و سعادت و برکت قرار داده و فرموده
است: «ذُريَّة بعضها من بعض وَاللهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ».
فرزندانی هستند برخی از برخی دیگر و براستی که خداوند شنوا و داناست.
خداوند یحیی بن زکریا را به واسطه تدبیر الهی خود و نیز برای گرامیداشت پدرشان به پیامبری برگزیدند و در همان ایام کودکی خلعت زیبای پیامبری را به وی ارزانی داشتند. همچنین حضرت مریم صدیقه و طاهره را به هنگامی که مادرش او را در شکم خویش نذر خداوند کرد و برای خدا آزاد ساخت برگزیدند و عیسی پسر مریم را برای گرامیداشت مادر مکرمشان به پیامبری برگزیدند و حضرت عیسی (ع) که پیام آور صلح و دوستی است، در گاهواره لب به سخن گشود و گفت: من بنده خدایم و او مرا کتاب داد. و در این راستا است که خداوند با تدبیر و قدرت لایزال و بر اساس حکمت و نیز برای گرامیداشت مقرب و محبوب پیشگاه قدسی خود ، حضرت محمد (ص) و دوازده پیشوای هدایتگر و فرخنده را از خانه او برگزید و خلعت زیبای امامت و ولایت را به این برگزیدگان الهی هدیه نمود. امام رضا (ع) نیز از جمله برگزیدگان الهی و از سلاله پاک و مطهر حضرت محمد (ص) است که در دامان پاک پدر بزرگوارشان حضرت موسی کاظم (ع) پرورش یافته و پس از شهادت پدر به امامت برگزیده شدند. مفضل بن عمر در این باره می گوید بر امام موسی بن جعفر (ع) وارد شدم. پسرش علی در دامان او بود و حضرت او را می بوسید و زبانش را می مکید و بر شانه اش می نشاند و به آغوشش می فشرد و می فرمود:
پدرم فدایت باد چه بوی خوش و چه خوی پاکیزه و چه فضل آشکاری داری!
عرض کردم: فدایت شوم مودتی در دل من به خاطر این بچه افتاده که برای کسی جز شما چنین نبوده است فرمودند:
ای مفضل او نسبت به من همچون من نسبت به پدرم است. ذريه بعضها من بعض والله سميع عليم».
عرض کردم: او پس از شما عهده دار امامت است؟ فرمودند: آری هر که فرمانش برد رستگار شده و هر که نافرمانی اش کند کفر ورزیده است.