باورمندی به نظارت دائمی پروردگار

باورمندی به نظارت دائمی پروردگار و احساس حضور او دگرگونی ژرفی در روح و فکر آدمی و در نتیجه، گفتار و رفتار نیک او در ارتباطات اجتماعی ایجاد می کند و وی را وا می دارد سخنانی سنجیده و پاک بر زبان جاری سازد. از اینروی امام رضا (ع) برای ساماندهی رفتار و گفتار در ارتباطات اجتماعی انسانها آگاهی و نظارت الهی را همواره خاطر نشان ساخته است. برای نمونه در خصوص نظارت بر گفتگوها با تمثیل زیبایی از قرآن کریم می فرماید: «ما يكون من نجوى ثلاثه الا هو رابعهم ولا خمسه الا هو سادسهم و لا ادنى من ذلك ولا اكثر الا هو معهم اين ما كانوا، ثم ينبئهم بما عملوا يوم القيامه ؛ هیچ گفتگوی محرمانه ای میان سه تن نیست مگر اینکه او چهارمین آنهاست و نه میان پنج تن مگر اینکه او ششمین آنهاست و نه کمتر از این عدد) و نه بیشتر مگر اینکه هر کجا باشند او با آنهاست، آنگاه روز قیامت آنان را به آنچه کرده اند آگاه خواهد گردانید مجادله ۷] و نیز می فرمایند خداوند بر هر انسانی، فرشتگانی را مامور نموده است تا سخنان وی را ثبت نمایند ما يلفظ من قول الا لديه رقيب عتيد؛ آدمی) هیچ سخنی را به لفظ در نمی آورد مگر اینکه مراقبی آماده نزد او آن را ضبط می کند) [انفطار ٫ ۱۲-۱۰].

افزون بر این سخنان آدمی در قیامت حسابرسی دقیق میشود. آن سان که گاه سخنی به ظاهر کوتاه، خشنودی خداوند یا خشم او را بر می انگیزد حر عاملی، وسائل الشيعه، ج ۱۲، ص ۲۵۱] به خوبی روشن است که از دیدگاه امام رضا (ع) ایمان و باور به همه ی این آموزه ها می تواند سدی محکم در برابر امواج سخنان باطل ایجاد نماید و انگیزه و بستری مناسب در فرهنگ ارتباطات اجتماعی مطلوب با تمامی گروهها را فراهم سازد.