توجه بسیار به قرآن کریم و تفکر در آن

از شیوه های امام رضا (ع) توجه بسیار به قرآن کریم بوده است. همچنان که در بحث زهد و عبادت آن حضرت اشاره کردیم ایشان هر سه روز یک ختم قرآن انجام می داد و می فرمود اگر بخواهم کمتر از سه روز هم میتوانم یک ختم قرآن انجام بدهم، ولی وقتی به آیات آن توجه میکنم در آنها تفکر و تدبر می نمایم.

 در کتاب شریف وافی، ج ۱۷۲۵٫۵ از مُعَمَّر بن خلاد روایت شد که امام رضا(ع) فرمود: شایسته و سزاوار است که شخص مؤمن وقتی صبح میکند، بعد از نماز صبح و تعقیبات آن پنجاه آیه از قرآن مجید بخواند.

مرحوم علامه مجلسی در بحار الانوار، ج ۲۱۰٫۸۹ این روایت را نقل نمودند: «کان الرضا(ع) في طريق خراسان يَكْثُرُ بِاللَّيْلِ فِي فِرَاشِهِ مِنْ تَلاوَةِ الْقُرْآنِ، فَإِذَا مَرَّ بِآيَةٍ فِيهَا ذِكْرُ جَنَّةٍ أَوْ نَارٍ، بَكَا وَ سَأَلَ اللَّهَ الْجَنَّةَ وَ تَعَوَّذَ بِهِ مِنَ النَّارِ.

یعنی امام رضا (ع) در سفر خراسان (ع) (حتی) در بستر خود بسیار قرآن تلاوت می فرمود، و وقتی به آیه ای که یادی از بهشت یا دوزخ شده بود می رسید، گریه می کرد و از خداوند تقاضای بهشت مینمود و از آتش به خدا پناه میبرد. 

همچنین در بحار، ج ۱۴٫۸۹ آمده است که محمد بن موسی رازی، از پدرش روایت کرد که روزی حضرت امام رضا (ع) ذکر قرآن را به میان آورد و برهان و حجت آن را بزرگ شمرد و نظم عجیب آن را که نشانه اعجاز است، بیان کرد، آنگاه فرمود:

 قرآن ریسمان محکم و عُروة الوثقی و راه روشن خداوند است که به سوی بهشت رهبری میکند و از آتش می رهاند و گذشت زمان آن را کهنه نمی سازد و بر زبانها ملامت نمی آورد. زیرا برای زمان خاصی قرار داده نشد بلکه در همه زمانها) راهنما و دلیل و برهان و حجت بر همه انسانها میباشد باطل از پیش رو و از پشت سرش نمی آید و از سوی خدای حکیم ستوده، نازل شده است. در کتاب شریف محجة البيضاء ج ۲۲۰٫۲ از حضرت رضا(ع) روایت شد که رسول خدا (ص) فرمود:

 بهره و نصیبی از قرآن کریم را برای خانه های خود قرار دهید زیرا در خانه ای که قرآن قرائت شود گشایش برای ساکنان آن فراهم شود و خیرش بسیار گردد و ساکنانش در فزونی باشند و اگر در خانه ای قرآن تلاوت نشود، زندگی بر ساکنان آن تنگ می شود و خیر و برکت آن اندک میگردد و ساکنان آن در کاستی و رنج) قرار می گیرند.