اجتماع در دعا
امام رضا فرمود:
هرگاه بیمار شدید به مردم اطلاع دهید که به عیادت شما بیایند و برای شفای شما دعا کنند. هر کس که دعا کند امکان دارد دعای او مستجاب شود.»(۲)(گزیده کافی، جلد ۲، ص ۱۲۱)
امام رضا فرمود:
هرگاه یکی از شما بیمار شد باید به مردم اذن دهد بر او وارد شوند، زیرا برای هر کسی در نزد خدا دعای مستجابی است.»
سپس فرمود: آیا میدانی منظور از مردم کیست؟
راوی گوید: «گفتم امت پیامبر )
حضرت فرمود: منظور از مردم در این حدیث کسانی هستند که پیرو ما باشند. (۳)(درة البيضاء، ص ۱۱۲)
۹ - پنهان داشتن دعا برای امن از ریا
پناه بردن به خدا دور از اغیار موجب مصونیت دعا از شرکت خفی است (۴)(انسان در اسلام آية الله جوادی آملی»، ص ۴۰)
امام رضاء فرمود: یک دعای پنهان که به جا آوری معادل هفتاد دعای آشکار به شمار می رود.» (۵)(بحار الانوار، جلد ۹۳، ص ۳۴۰ اصول کافی، جلد ۲، ص ۴۷۲)
البته اگر نیایشگر توان آن را پیدا کند که از ریا ایمن بوده باشد و حالت تظاهر به او دست ندهد، استعانت جستن به دعای مؤمنان نیکوتر است زیرا که برکات اجتماع و انفاس مؤمنان بسیار و خود را در رحمتهایی که بر اهل ایمان نازل میشود خود توفیقی است الهی و فوزی است عظیم.
۱۰ - مداومت در دعا
از امام رضا روایت است که رسول اکرم خطاب به حضرت علی فرمود:
ای علی تو را پیوسته به دعا و نیایش توصیه و سفارش میکنم زیرا دعا همیشه با اجابت مقرون است. همچنانکه شکرگزاری موجب زیادت و افزونی نعمت است.»(۱)(بحار الانوار، جلد ۲۱، حدیث ۱، ص ۱۱۱۱)
دولت جاودان به دلا دائم گدای کوی او باش به حکم آنکه . به داغ بندگی مردن در این در به جان او که از ملکه جهان به همچنین فرمود سزاوار است بنده مؤمن در حال آسایش به اندازه اوقات گرفتاری و ناراحتی دعا کند نه اینکه به محض روا شدن حاجت در دعا کردن سست شود.» (۲)(اصول کافی، جلد ۲، ص ۴۸۸)
چون کشی هر روز از چاهی تو خاک عاقبت اندر رسی در آب پاک
سایه حق بر سر بنده بود عاقبت جوینده یابنده بود
۱۱ - اصرار و پافشاری در دعا
امام رضا فرموده است
گاه مؤمن حاجتی از خداوند عزوجل درخواست میکند ولی دیر به حاجتش میرسد. زیرا خداوند دوست دارد ناله و زاری او را بشنود.
نه گرفتار بود هر که فغانی دارد ناله مرغ گرفتار نشانی دارد
سپس افزود: به خدا سوگند تأخیر انداختن خداوند نیازمندیهای دنیوی بندگان را سودمندتر است به حال آنان از این که به زودی به سرمایه ناچیزی دست یابند.
پاداشی که خداوند برای آخرتشان ذخیره میکند بهتر از آن نعمتی است که مسئلت میکنند و در دنیا به آن میرسند.
سپس حضرت فرمود:
آخر مگر این دنیا چه ارزشی دارد! (۳)(بحار الانوار، جلد ۹۳، ص ۳۷۳ اصول کافی، جلد ۲، ص ۴۸۸)
۱۲ - التماس ( تقاضا کردن) دعا از دیگران
هرگاه گرفتاری و درماندگی انسان اوج گیرد این حالت اضطرار برای او حالت انقطاع پیش می آورد و زمینه استجابت دعا را برایش فراهم مینماید ممکن است این حالت انقطاع نیز برای غیر مسلمان حاصل شود و دعایش را به هدف اجابت برساند بنابراین دعای هیچکس را نباید دست کم شمرد.
امام رضا فرمود:
دعای هیچکس را حقیر و کوچک مشمرید حتی دعای یهودی و نصرانی درباره شما مستجاب میشود هر چند که دعایشان درباره خودشان مستجاب نگردد. کنایه از این که با خوشرفتاری و احترام به مردم همه را وادار کنید که در حق شما دعا کنند. (۱)(بحار الانوار، جلد ۵۲، ص ۱۱۶۳، حدیث ۴)
حیوانات نیز ممکن است حالت انقطاع پیدا کنند و دلشان بشکند و همین شکسته شدن دلها در طرف مقابل اثر میگذارد
اشخاصی دیده شده اند که دل سگی را شکسته اند و خود گرفتار دردی بی درمان شده اند شخصی نقل میکرد در قهوه خانه ای در قم به شخصی برخوردم که لا ینقطع غذا میخورد و سیر نمیشد او می گفت آرواره ام خسته میشود و درد میگیرد ولی سیر نمیشوم ناقل گوید: علتش را پرسیدم گفت روزی در بیابان کنار کاریزی سفره انداختم و غذا خوردم آن طرف کاریز سگی گرسنه التماس میکرد چیزی به او ندادم و با این که غذایم زیاد آمد به طرف حیوان نینداختم بلکه به کاریز ریختم حیوان از بالای کاریز به نانها که روی آب می رفت نظر انداخت. چند قدمی که رفت دید دستش به نانها نمیرسد سری به آسمان بلند کرد و گویا مرا نفرین نمود.
عکس ماجرای مزبور نیز ممکن است اتفاق بیفتد و ترحم انسان درباره حیوان سبب شود که دعای آن حیوان مستجاب شود.
در سالی قحط که مردم سخت در فشار و مضیقه بودند یکی از دانشجویان دینی (طلبه) ماده سگی را دید افتاده و بچه هایش به پستان او آویخته اند هر قدر ماده سگ میخواست برخیزد از ضعف نمیتوانست نیرو و حرکت خود را از دست داده بود، دانشجو دلش بر وضع آن حیوان بسیار سوخت و غریزه ترحم و حس معاونت در او تحریک شد، چون چیزی نداشت که به او بدهد ناچار کتاب خود را فروخت و نان تهیه کرده پیش او انداخت.
سگ رو به طرف آسمان نموده دو قطره اشک تشکر از دیده فرو ریخت گویا برای او دعا کرد. شب در عالم رؤیا به او گفته شد دیگر زحمت تحصیل و رنج مطالعه را به خود راه مده إِنَّا أَعطيناكَ مِنْ لَدُنَا عِلْماً ما به تو از جانب خود دانش افاضه کردیم.»(۱)(داستانها و پندها جلد ۱ ص ۸۹ به نقل از مجمع النورین سبزواری، ص ۲۷)