نبوت

لزوم اعتقاد به نبوت جميع انبیا

قال الرضا (ع) [ جوابه عليه السلام للمأمون ] .

 نُصَدِّقُ بِهِ وَ بِجَمِيعِ مَنْ مَضَى قَبْلَهُ مِنْ رُسُلِ اللَّهِ وَ أَنْبِيَائِهِ وَ حُجَجِهِ وَ نُصَدِّقُ بكتابه الصادق.....

تحف العقول، باب کلمات امام رضا (ع)

امام رضا(ع) در بخشی از مطالب خود برای مأمون، فرمود:

 او یعنی پیامبر گرامی اسلام (ص)) با جمیع کسانی که قبل از او بوده اند از انبیاء خدا و فرستادگان و حجتهای او را باور داریم و کتاب صادقش را تصدیق میکنیم.

کیفر دشنام دهنده به انبیا

عَنْ صَحِيفَةِ الرِّضا (ع ) عَنْ آبَائِهِ (ع ) عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص ) مَنْ سَبَّ نَبِيَّاً قُتِلَ، وَ مَنْ سَبَّ صَاحِبِ نَبِي جُلْدَ.

جواهر الکلام، ج ۴۳۷٫۴۱

در صحیفه حضرت رضا (ع) به نقل از پدران بزرگوارش آمده است که:

 رسول خدا (ص) فرمود: هر کس به پیغمبری از پیغمبران الهی) دشنام بگوید، کشته می شود، و کسی که به اصحاب پیغمبری دشنام گوید شلاق می خورد.

پیامبر اسلام (ص) و إكمال دين

عن الرضا (ع ) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَجَلَّ لَمْ يَقْبِضُ نَبِيّاً حَتَّى أَكْمَلَ لَهُ الدِّينَ وَ أَنْزَلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنَ، فِيهِ تَبْيَانُ كُلِّ شَيْءٍ بَيَّنَ فِيهِ الْحَلالَ وَالْحَرَامَ وَالْحُدُودَ وَالْأَحْكَامَ وَ جَمِيعَ ما يَحْتاجُ إِلَيْهِ النَّاسُ كَمَلاً وَ قَالَ عَزَّوَ جَلَّ : ما فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْءٍ . (انعام، ۳۸)

تفسیر المیزان، ج ۱۰۷٫۷

امام رضا(ع) فرمود:

 محققاً خداوند عزوجل پیامبر ما را قبض روح نکرد مگر اینکه برای او دین را کامل و تمام قرآن را بر آن حضرت نازل فرمود که همه چیز در آن آشکار و روشن است. حلال و حرام و حدود و احکام و هر آنچه را که مردم به آن محتاج و نیازمند می باشند، همه و همه را در آن آشکار و بیان کرده و فرمود: ما در کتاب آفرینش بیان چیزی را فروگزار نکرده ایم.

لزوم شناخت پیغمبران الهی و پیروی از آنان

عَنِ الرِّضا (ع) فَإِنْ قالَ: فَلِمَ وَجَبَ عَلَيْهِمْ مَعْرِفَةَ الرُّسُلِ وَالْأَقْرَارِ بِهِمْ وَ الْأَذْعَانَ لَهُمْ بِالطَّاعَةِ؟ قِيلَ: لأَنَّهُ لَمَا لَمْ يَكُنْ فِي خَلْقِهِمْ وَ قُواهُمْ مَا يُكْمِلُوا لِمَصَالِحِهِمْ وَ كانَ الصَّانِعُ مُتَعَالِياً عَنْ أَنْ يُرِى وَكَانَ ضَعْفُهُمْ وَ عَجْزُهُمْ عَنْ إِدْرَاكِهِ ظَاهِراً لَمْ يَكُنْ بُدَّ مِنْ رَسُولٍ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُمْ مَعْصُومٌ يُؤَدَى إِلَيْهِمْ أَمْرَهُ وَ نَهْيَهُ وَ أَدَبَهُ وَ يَقِفُهُمْ عَلَى مَا يَكُونُ بِهِ إِحْرَازُ مَنافِعِهِمْ وَ دَفْعِ مَصَارِهِمْ إِذْ لَمْ يَكُنْ فِي خَلْقِهِمْ مَا يَعْرِفُونَ بِهِ، مَا يَحْتاجُونَ إِلَيْهِ مَنافِعَهُمْ وَ مَضارَهُمْ، فَلَوْ لَمْ يَجِبْ عَلَيْهِمْ مَعْرِفَتُهُ وَ طَاعَةٌ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ فِي مَجِيءِ الرَّسُولِ مَنْفَعَةٌ وَلَا سَدُّ حَاجَةٍ وَ لَكَأَنْ يَكُونَ إِنْيَانُهُ عَبَثًا لِغَيْرِ مَنْفَعَةٍ وَ لَأَصَلاحِ وَ لَيْسَ هَذَا مِنْ صِفَةِ الْحَكِيمِ الَّذِي أَتْقَنَ كُلَّ شَيْءٍ.

بحار الانوار، ج ۴۰٫۱۱، ج ۳، بیروت

امام رضا (ع) فرمود: اگر کسی بگوید که چرا شناخت پیغمبران و اقرار و اطاعت ایشان واجب است؟ پاسخ گفته می شود:

چون مردم در خلقت و توان خود آن قدرت را نداشتند که کارهای خویش را بر وفق مصلحت انجام دهند و آفریدگار نیز از دیدگاه آنها خارج بود و دست وصول به او را نداشتند و ضعف و ناتوانی آنها از ادراک آفریدگار آشکار بود، ناچار باید فرستاده ای در میان آنها و پروردگار وجود داشته و از عصمت نیز برخوردار باشد. که امر و نهی و آداب و دستورهای الهی را به آنان برساند و آنان را به موجبات جلب منافع و دفع ضررها آگاه سازد زیرا به جلب سود و دفع ضرر هیچ آگاهی نداشتند.

 و اگر شناخت پیغمبران و فرمانبرداری از آنان واجب نمی بود، در آمدن آنان نه سودی بود و نه نیازی از مردم بر طرف میشد و آمدن آنها بیهوده و عبث می بود. در حالی که اینکار عبث و بیهوده بودن از خداوند حکیم که تمام کارهای او متقن و استوار است، بعید به شمار میرود و انجام بیهوده و عبث از صفت حکیم نیست و او از هر نقصی منزه و میر است.

صص107-109

برتری پیامبر اسلام(ص) بر همگان

عَنِ الرَّضا (ع)، عَنْ آبائِهِ (عليهم السلام) قال:

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص ) أَنَا سَيِّدُ وُلْدِ آدَمَ وَ لَا فَخْرَ.

آثار الصادقین، ج ۲۶۶٫۴، به نقلش از بحار

امام رضا (ع) از پدران بزرگوارش نقل نمود که رسول خدا(ص) فرمود: من مهتر و سید فرزندان آدم هستم و مباهاتی ندارم.

كيفر مدعی نبوت

عَنِ الرَّضا (ع) في حَدِيثٍ قَالَ:

وَ شَرِيعَةُ مُحَمَّدٍ (ص ) لا تَنْسَخُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، وَلَا نَبِيَّ بَعْدَهُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ، فَمَنِ ادَّعَى نَبِيَا أَوْ أَتَى بَعْدَهُ بِكِتَابٍ قَدَمُهُ مُبَاحٌ لِكُلِّ مَنْ سَمِعَ مِنْهُ. 

وسائل الشعيه، ج ۵۵۵٫۱۸

حضرت رضا (ع) در حدیثی فرمود و آیین محمد (ص) تا روز قیامت زایل نمی شود و نیز تا روز قیامت هیچ پیامبری بعد از او نخواهد آمد. بنابراین بعد از آن حضرت هرکس ادعای پیغمبری کند و یا کتابی بیاورد ریختن خون او جایز و مباح است برای هر کس که ادعای او را بشنود.

ص113