۱ - معرفت و توحید الهی :
هر مسلمان باید برنامه زندگیش دارای جهت و توحیدی باشد و بر اندیشه ملکات و رفتارهای او فکر توحیدی سیطره پیدا کند و یک سره تسلیم حکم و وحی الهی باشد. اگر آدمی خدا را به بزرگی شناخت و الوهیت را منحصر به ذات عظیم یگانه او دانست و ذات پاک او را منزه از مشابهت با مخلوقات و صفات و احوال مخلوقات دانست ناچار خالص و مخلص خواهد شد برای خدا تمام خیر و نعمت را از خدا خواهد دانست و غیر خدا را منشأ هیچ خیر و نعمتی نخواهد دانست. پس هرگونه عبادت و شکر و حمد و سپاس را در مقابل هرگونه نعمت از نعمت آفرینش گرفته تا نعمتهای تابعه آفرینش مانند علم و هدایت و دین و ایمان که نعمتهای معنویند و زمین و آسمان و ابر و باد و مه و خورشید که نعمتهای مادی هستند، در مقابل همه اینها شکر و حمد و سپاس و عبادت را مختص و منحصر برای خدا خواهد
دانست. (۳)(سخنرانیهای مرحوم راشد جلد ۶ ص ۱۰۷)
امام رضا فرموده است
نخستین گام در عبادت و پرستش خداوند معرفت حق تعالی است. و اساس معرفت خدا به یگانگی خواندن اوست. (۱)(عيون اخبار الرضا، جلد ۱، ص ۱۲)