از کتاب حدود

در حد محارب وسارق

۱ - عبيد الله بن اسحاق مدائنی گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیده شد تفسیر آیه شریفه: «إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يَقْتُلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَو يُنفُوا مِنَ الْأَرْضِ ) چیست؟ و چه کاری باید مرتکب شود تا مستوجب این عقوبت شود.

حضرت رضا علیه السلام فرمود: هرگاه با خدا و رسولش جنگ کرد و در زمین تولید فساد و نا امنی کرد ولیکن مرتکب قتل نشد و مال کسی را هم نگرفت در این صورت از آن منطقه و شهر تبعید میگردد .

راوی گوید: عرض کردم چگونه تبعید میشود؟ فرمود: در آن شهر یکه مرتکب فساد شده به شهر دیگری تبعید میگردد و برای اهالی آن شهر نوشته میشود با او معامله و رفت و آمد نکنند ، و اگر خواست تزویج کند به اوزن هم ندهند.

تا مدت یکسال باوی چنین رفتار میشود، اگر از آن شهر بیرون شد و به شهر دیگر رفت برای آنها هم همین طور نوشته میشود ، تا یکسالش به پایان رسد.

راوی گوید: گفتم اگر از آن شهر خارج شد و به سرزمین مشرکین رفت و خو است. در آن جا ساکن شود فرمود اگر در زمین شرا جای گرفت با آنها جنگ میشود.

2- محمد بن سنان گوید حضرت رضا علیه السلام در پاسخ مسائل من نوشت: علت اینکه خداوند متعال قتل نفس را حرام فرموده است از این جهت است که اگر حرام نبود هرج و مرج در جامعه پیش میآمد و مردم از همدیگر تامین نداشتند و فساد شیرازه اجتماع را از هم پاره میکرد و نظم و امنیت از بین میرفت .