حب علی بن أبی طالب (ع) از شروط مهم موفقیت در صراط
بر اساس روایات معتبر عشق حقیقی به حضرت علی (ع) که در واقع عشق به مسیر ولایت و امامت است سبب موفقیت انسان در جایگاه حساس قیامت یعنی صراط می شود.
پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: «لِكُلِّ شَيْءٍ جَوازٌ وَ جَوَازُ الصِّرَاطِ حُبُّ عَلَى بْنِ أبي طالب .»(بحار الانوار، ج ۳۹، ص ۲۰۲) یعنی برای هر چیزی اجازه لازم است و جواز عبور از صراط عشق و علاقه به علی(ع) است.
شبیه همین روایت روایتی است از ابن عباس که کلام پیغمبر اکرم (ص) را درباره اهمیت دوست داشتن علی (ع) بیان میکند. این روایت را تعدادی از علما و بزرگان اهل سنت نیز نقل کرده اند. لکن با این تفاوت که در آن عشق به علی (ع) را موجب نجات از آتش جهنم ذکر میکنند که البته همان معنای مورد نظر ما در این بحث را دارد. روایت چنین است:
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ: قُلْتُ لِلنَّبِيَّ (ص) يا رَسُولَ اللهِ، هَلْ لِلنَّارَ جَوانٌ؟ قَالَ: نَعَمْ قُلْتُ: وَ مَا هُوَ؟ قَالَ: حَبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ.(مناقب ابن مغازلی، ص ۱۱۹ و ۱۳۱، محب الدین طبری در ریاض النضرة، ج ۲، ص ۱۷۷ و ۲۱۱. البته حقير روایت را در ص ۱۵۶ از کتاب امام علی (ع) خورشید بی غروب نیز آورده ام و مدارک دیگری از آن را متذکر مه شود.)
ابن عباس میگوید به پیغمبر اکرم (ص) عرض کردم یا رسول الله، آیا برای عبور از آتش جهنم و سالم ماندن از آن برات و جوازی وجود دارد؟ فرمود: آری. عرض کردم آن چیست؟ فرمود: دوست داشتن علی بن ابی طالب.
تذکر: بدیهی است که مقصود از این عشق عشق ظاهری و زبانی تنها نیست. بلکه آن عشقی مورد نظر است و آن عشقی ثمر بخش است که بتواند عشقهای مجازی را کنار بزند و عشق به حقیقت را در درون انسان جایگزین سازد. عشقی که بتواند به عنوان یک عامل تحرک در نیکیها و به عنوان یک عامل بازدارنده از گناه در انسان نقش آفرینی کند.