میکنی عافیتم ده به رحمت خودت ای رحیم ترین رحیمان.

بزرگی امام حسین در نزد امام رضا

هر چند امام رضا به تمام ائمه علاقه ای خاص داشت، اما به دلیل مظلومیت امام حسین الله در حادثه تلخ کربلا و شهادت او و فرزندانش، علاقه امام رضا به آن حضرت استثنایی بود از این رو روایات فراوانی از امام رضا درباره عظمت شخصیت امام حسین ، ماه محرم داستان تلخ کربلا، ثواب عزاداری و گریه بر آن حضرت وارد شده است که در این مجال، به نمونه هایی از آن اشاره می گردد.

(۱) امام رضا در توصیه و تأکید به زیارت امام حسین ، به میزان ثواب زیارت قبر مطهر آن امام اشاره کرده، می فرماید:

من زار قبر أبي عبد الله عليه السلام - بشط الفُرات كانَ كَمَن زَارَ اللَّهَ فَوقَ عَرشِهِ؛(2. ابن قولویه جعفر بن محمد كامل الزيارات، ص ۲۷۸ )

هر کس قبر امام حسین الله را در کنار شط فرات زیارت کند، همچون کسی خواهد بود که خدا را بالای عرش او زیارت کرده باشد.

آن حضرت در جای دیگری به نقل از محمد بن سنان فرمود: من أتى قبر الحسين عليه السلام - كتب الله له حجة مبرورة(3. همان، ص ۲۹۴)

ثواب کسی که قبر امام  حسین الله را زیارت کند، یک حج مقبول است.

 (۲) امام رضا در اشاره به بزرگی حادثه تلخ کربلا خطاب به پسر شبیب فرمود:

يا ابن شبيب، إن كنت باكياً لشيء فابك للحسين بن علي بن أبي طالب عليه السلام - فإنَّه ذُبح كما يُذْبَحُ الكبش و قتل معه من أهل بيته ثمانية عشر رجلاً ما لهم في الأرض شبیه(1. ابن بابویه قمی، محمد بن علی شیخ صدوق)، الامالی، ص ۱۹۲)  ای پسر شبیب اگر میخواهی برای چیزی گریه کنی، برای حسین پسر علی بن ابی طالب گریه کن؛ چرا که سر او چون سر قوچ بریده شد و با او هجده نفر از خاندانش که در زمین نظیر نداشتند کشته شدند.

(۳) امام رضا در توصیه به گریه برای امام حسین ، به میزان ثواب گریه در مصیبت آن حضرت اشاره کرده می فرماید:

إن بكيت على الحسين عليه السلام - حتى تصير دُمُوعُك عَلَى خَديكَ غَفَرَ اللهُ لَكَ كل ذنب أذنبته، صغيراً كان أو كبيراً، قليلاً كان أو كثيراً؛(2. ابن بابویه قمی، محمد بن على (شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۲۶۸ ) اگر بر حسین گریه کنی به طوری که اشکهایت بر گونه هایت جاری گردد خداوند هر گناهی را که انجام داده ای کوچک باشد یا بزرگ کم باشد یا زیاد، همه را می آمرزد.

(۴) امام رضا روز عاشورا را از شعائر اسلامی دانسته و در ضرورت حفظ آن فرمود:

من ترك السعي في حوائجه يوم عاشوراء قضى الله له حوائج الدنيا و الآخرة، ومن كان يوم عاشوراء يوم مصيبته وحزنه و بكائه يجعلُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ يوم القيامة يوم فرحه و سروره؛(3. همو، علل الشرایع، ج ۱، ص ۲۷۷) هر کس در روز عاشورا در طلب نیازهای خود نرود، خداوند نیازهای دنیوی و اخروی وی را بر آورده میکند و هر کس روز عاشورا روز مصیبت اندوه و گریه او باشد خداوند بزرگ روز قیامت را روز شادکامی و سرور او قرار خواهد داد.

(۵) امام رضا در ابراز ناراحتی نسبت به آنچه که در ماه محرم واقع شده است می فرماید

إن المحرم شهر كان أهل الجاهلية يُحرمون فيه القتال، فاستحلت فيه دماؤنا، و هتكت فيه حرمتنا، وسبي فيه ذرارينا ونساؤنا و أضرمت النيران في مضاربنا و انتهب ما فيها من ثقلنا، و لم تُرع لرسول الله صلي الله عليه و آله و سلم - حرمة في أمرنا. إن يوم الحسين أقرح جفوننا و أسبل دموعنا، وأذل عزيزنا بأرض كرب و بلاء، أورثتنا الكرب والبلاء إلى يوم الانقضاء(1. همو، الامالی، ص ۱۹۱) محرم ماهی است که اهل جاهلیت، جنگ را در آن حرام می دانستند اما خونهای ما در آن حلال دانسته شد و در آن حرمت ما هتک گردید، فرزندان و زنان ما اسیر گشتند به خیمه های ما آتش افکندند، اثاث ما را به یغما بردند و حرمت خاندان ما را به دلیل نسبت ما به پیامبر رعایت نکردند؛ روز امام حسین پلکهای ما را مجروح ساخت و اشک ما را سرازیر نمود عزیز ما را در زمین کرب و بلا کوچک جلوه داد و برای ما تا روز قیامت غم و بلا به ارث گذاشت.

ص86