مرگ مؤمن و کافر

از کتاب جنائز

1- علی بن فضال از حضرت رضا علیه السلام روایت میکند که پدرم فرمود: از حضرت صادق سلام الله عليه سؤال شد مرك را برای ما تعریف کنید.

فرمود مرك براي مؤمن مانند بوی خوشی است که آن را استشمام کند و از بوی خوش آن عطسه کند و از رنج و محنت دنیا آسوده میگردد، و لیکن برای کافر مانند این است که مارها واقعی ها او را بگزند و عقر بها نیش خود را به او فرو کنند.

گفته شد گروهی از مردم میگویند مرگ سخت تر است از اینکه بدن انسان را سوراخ کنند و یا بدن را به مقراض پاره نمایند و یا با سنگ آن را در هم کوبند و یا سنگهای بزرگ را روی حدقه بگذارند.

فرمود آری چنین است و لیکن برای کفار و گروهی از ستمکاران ، مگر مشاهده نمیکنید که ستمکاران و فاجران در هنگام مرک در عذاب و شکنجه هستند البته عذاب آخرت برای آنها از این هم سخت تر است .

گفته شد: ما مشاهده میکنیم بعضی از کفار بسیار آسان جان میدهند و مانند چراغی خاموش میشوند و در حال خنده و سخن گفتن جان میسپارند و بعضی از مؤمنین هم این چنین جهان را وداع میکنند و لیکن بعضی دیگر از اهل ایمان و کفار در هنگام مرگ بسیار ناراحت هستند و سخت جان میدهند.

امام صادق علیه السلام فرمود اگر مؤمن در حال مرک آسان و راحت قبض روح شود برای این است که زود به ثواب آخرت برسد و اگر به سختی جان میدهد برای این است که گناهان وی آمرزیده شود و پاک و پاکیزه از دنیا برود.

و اگر کافری در هنگام مرگ براحتی مرد برای این است که پاداش نیکیهای خود را در آخرین ساعتهای دنیا دریافت کند و در آخرت به عذابی که برایش مهیا شده برسد و اگر کافری به سختی جان میدهد برای این است که عذاب او شروع شده است .

۲- حضرت رضا از جدش رسول خدا صلى الله عليه و آله روایت کرده که فرمود: بسیار در یاد مرك باشید و از مرگی که لذتها را از بین میبرد بترسید.