طلب امنیت از خدا به واسطه تربت حسین (ع)

در کتاب شریف مکارم الاخلاق ، ج ۱، باب في حفظ المتاع» از محمد بن عیسی روایت شد که شخصی گفت: 

حضرت رضا(ع) از خراسان جامه ای برای من فرستاد که در آن جامه قدری خاک نهاده شده بود.

از آورنده جامه پرسیدم: این خاک چیست؟

گفت: طينُ قَبْرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام خاک قبر امام حسین(ع) است. زیرا حضرت هیچ چیز از لباس و اشیاء دیگر به جایی نمی فرستد، مگر آنکه از این تربت در آن میگذارد و می فرماید

أَمَانٌ بِأَذِنِ اللَّهِ تَعَالَى.

به اذن و اراده الهی، خاک قبر امام حسین (ع) موجب امنیت است.

صص 34

ارزش گریه کردن در مصائب ائمه (ع)

عن الرضا (ع) قال:

مَنْ تَذَكَّرَ مُصَابَنا فَبَكَى وَ أَبْكَى لَمْ تُبْكِ عَيْنُهُ يَوْمَ تَبْكِي الْعُيُونُ. 

مكارم الاخلاق، ج ۲، ص ۳۶۵

امام رضا (ع) فرمود:

هر کس به یاد مصیبهای ما بگرید یا حالت گریه بخود بگیرد، روزی که همه دیدگان گریان باشد دیدگان او گریان نمی شود.

امام رضا (ع) ذکر مصائب امام حسین (ع)

در مطالب پایانی بخش امامت گوش دل می سپاریم به آوای جانسوز حضرت رضا (ع) در عزای جد بزرگوارش امام حسین(ع) و شهیدان کربلا:

مرحوم شیخ صدوق در امالی از ابراهیم بن ابی المحمود روایت کرد که:

حضرت امام رضا(ع) فرمودند( روایات این قسمت برگرفته از کتاب شریف متنهی الآمال است البته بخشهای مختلفی از این روایات در عیون اخبار الرضا (ع)، باب ۲۸ و کتب روایی دیگر نیز ذکر شده است.):

همانا ماه محرم ماهی بود که اهل جاهلیت (نیز) قتال را حرام می دانستند و این امت جفاکار خونهای ما را در آن ماه حلال دانستند و هتک حرمت ما کردند و زنان وفرزندان ما را در آن ماه اسیر کردند و آتش در خیمه های ما افروختند و اموال ما را

غارت کردند و حرمت حضرت رسالت (ص) را در حق ما رعایت نکردند.

همانا مصیبت روز شهادت حسین (ع) دیدهای ما را مجروح گردانیده است  و اشک ما را جاری کرد و عزیز ما را ذلیل گرداند و زمین کربلا مورث کرب و بلاء ما گردید تا روز قیامت.

پس بر مثل حسین باید گریه کنندگان بگریند همانا گریه بر آن حضرت گناهان بزرگ را فرو می ریزد.

پس حضرت رضا (ع) فرمود: وقتی ماه محرم داخل میشد، کسی پدرم را خندان نمی دید و اندوه و حز پیوسته بر او غالب میشد تا روز عاشورا وقتی روز عاشورا می شد، آن روز روز مصیبت و حزن و گریه او بود و میفرمود امروز روزی است که حسین (ع) شهید شده است.»

همچنین مرحوم شیخ صدوق از حضرت رضا (ع) روایت کرد که فرمود: 

هرکس تلاش برای حوایج و نیازهای مادی زندگی را در روز عاشورا ترک کند، حق تعالى حوایج دنیا و آخرت او را برآورده میکند و هر کس روز عاشورا، روز اندوه و مصیبت و گریه او باشد حق تعالی روز قیامت را روز شادی و سرور او می گرداند و دیده اش در بهشت به دیدن) ما روشن باشد.

و هرکس روز عاشورا را روز برکت به حساب بیاورد و برای برکت آذوقه در آن روز در خانه ذخیره کند در آنچه ذخیره کرده است برکت نیابد و خدا او را در روز قیامت با یزید و عبیدالله بن زیاد و عمر سعد (لعنهم الله) در پایین ترین درجه جهنم محشور می گرداند.

همچنین به سند معتبر از ریان بن شبیب... روایت کرد که گفت در روز اول محرم خدمت امام رضا(ع) رفتم، آن حضرت فرمود: ای پسر شبیب، آیا روزه داری؟ گفتم: خیر. 

فرمود این روزی است که حق تعالی دعای حضرت ذکریا را مستجاب فرمود، در وقتی که از خداوند متعال تقاضای فرزند کرد و ملائکه او را در محراب ندا کردند که خداوند ترا به یحیی بشارت میدهد پس هر کس این روز ) روز اول محرم را روزه دار باشد، دعای او مستجاب میگردد همچنان که دعای زکریا مستجاب گردید. 

سپس فرمود: ای پسر شبیب محرم ماهی بود که اهل جاهلیت در زمان گذشته ظلم و قتال را در این ماه حرام میدانستند و برای آن حرمت قائل بودند. پس (افسوس که این امت حرمت پیغمبر خود را در این ماه ندانستند و در این ماه با فرزندان پیغمبر خود قتال کردند و زنان ایشان را اسیر نمودند و اموال آنان را به غارت بردند.پس خدا نیامرزد آنها را هرگز.

 ای پسر شبیب اگر برای چیزی یا کسی گریه میکنی پس گریه کن برای حسین ابن علی (ع) که او را چون قربانی ذبح کردند و او را با هیجده نفر از اهل بیت او بهشهادت رساندند که هیچ یک را در روز زمین شبیه و مانند نبود. 

و به تحقیق که برای شهادت او آسمانهای هفتگانه و زمینها گریه کردند. و بتحقیق که چهار هزار فرشته برای یاری آن حضرت از آسمان فرود آمدند، چون به زمین رسیدند، آن حضرت شهید شده بود.(در روایات متعددی وارد شد که موجودات مختلفی از جن و ملک برای یاری امام حسین(ع) آمده بودند ولی آن حضرت پیشنهاد آنها را برای همکاری نپذیرفت زیرا حلاوت و شکوه جهاد فی سبیل الله را در بهره گیری از امکانات عادی و معمولی می دانست که در بهره گیری از امور خارق العاده علاوه بر اینکه از شروط الگو قرار گرفتن عمل آن حضرت هم همین است. بنابراین این مطلب امام رضا (ع) که فرمود: وقتی این گروه از فرشتگان به زمین رسیدند، آن حضرت شهید شده بود گویای این مطلب است که اگر چه گروه فرشتگان برای کمک کردن به امام حسین (ع)، حرکت کردند، ولی چون می دانستند که امام (ع) اجازه همکاری به آنان نمی دهد لذا بعد از شهادت آن حضرت آمدند تا در غم و اندوه خاندان پیغمبر شریک باشند و نیز از فیض گریه و عزاداری برای حجت و ولی خدا بهره مند شوند.والله العالم.)

پس ایشان پیوسته نزد قبر آن حضرت با حالتی ژولیده و گرد آلود بسر خواهند برد تا وقتی که حضرت قائم آل محمد (ص) ظهور کند پس از یاوران آن حضرت خواهند بود و در وقت جنگ شعار آنها این جمله است: بالثارات الحسین(ع). 

ای پسر شبیب خبر داد مرا پدرم از پدرش از جدش که وقتی جدم حسین(ع) کشته شد، آسمان . خون و خاک سرخ بارید.

ای پسر شبیب اگر بر حسین(ع) گریه کنی تا آب دیده تو بر رخسارت جاری شودحق تعالی جمیع گناهان صغیره و کبیره ترا می آمرزد خواه اندک باشد یا بسیار. 

ای پسر شبیب اگر میخواهی خدا را ملاقات کنی در حالی که هیچ گناهی بر تو نباشد، پس زیارت کن امام حسین (ع) را.

 ای پسر شبیب اگر میخواهی که در غرفه عالیه بهشت با رسول خدا و ائمه طاهرين عليهم السلام ساکن شوی پس لعنت کن قاتلان حسین (ع) را.

ای پسر شبیب اگر میخواهی که مانند ثواب شهدای کربلا را داشته باشی پس هرگاه که مصیبت آن حضرت را بیاد میآوری بگو یا لیتنی كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عظيماً.

یعنی ای کاش من با آنان بودم و به رستگاری عظیم نایل می شدم.

 ای پسر شبیب اگر میخواهی که در درجات عالیات بهشت با ما باشی، پس در غم و اندوه ما اندوهگین و در شادی ما شادمان باش

و بر تو باد به ولایت که اگر مردی سنگی را دوست داشته باشد، حق تعالی او را در قیامت با آن محشور میگرداند. یعنی مواظب باش که مردم در روز قیامت با همان کسانی محشور میشوند که در دنیا آنان را دوست میداشتند پس برای رهایی ونجات قیامت عشق به ولایت و امامت را در خود بپروران.

صص193-196