نماز باران

در ایامی که امام رضا در مرو اقامت داشت مدتی باران نیامد و خشک سالی پدیدار گشت عده ای از منافقان و حاشیه نشینان مجلس مأمون از این حادثه سوء استفاده کرده شایع نمودند که چون مأمون، على بن موسى الله را به ولیعهدی خود منصوب کرده و خداوند به این امر رضایت ندارد باران را از مردم دریغ کرده و برکات خود را از آنان برداشته است.

به این سبب مأمون از امام تقاضا کرد تا برای نزول باران و رحمت الهی دعا کند. هر چند تقاضای مأمون از امام رضا در روز جمعه بود، اما آن حضرت وعده روز دوشنبه داد و فرمود در روز دوشنبه برای اقامه نماز استسقاء بیرون خواهم رفت.

 روز دوشنبه امام به صحرا رفت و مردم نیز از خانه های خود بیرون آمده، به گرد او جمع شدند و چشم به حرکات و سکنات آن حضرت دوختند. امام ابتدا دو رکعت نماز به نام استسقاء خواند و سپس برای ایراد خطبه در جایگاه مخصوص قرار گرفت و بعد از حمد و ثنای الهی فرمود:

 اللهم يا رب أنتَ عَظَمَت حَقَّنا أهل البيت، فَتَوَكَّلوا بنا كما أمرت، و أملوا فضلك و رحمتك و توقعوا إحسانك و نِعمتك، فأسقهم سقياً نافعاً عاماً غير رائت و لاضائر، و ليكن إبتداءً مَطَرهِم بعد انصرافهم من مشهدهم هذا إلى منازلهم و مقارهم؛(1. ابن بابویه، محمد بن على شيخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج ۱، ص ۱۷۹؛ طبری، محمد بن جریر، دلايل الإمامه، ص ۳۷۷) بار الها! ای پروردگار من تو حق ما اهل بیت را بزرگ شمرده ای همچنان که خودت فرموده ای این مردم به ما متوسل شده اند و به فضل و رحمت تو امید دارند و چشم انتظار احسان و لطف تواند اینها را از باران سودمند و فراوان و بی ضرر و زبان خود سیراب گردان و این باران را پس از بازگشت آنان به خانه هایشان نازل فرما!.

یکی از حاضران در آن اجتماع میگوید به خدا سوگند همان لحظه، حرکت ابرها در هوا شروع شد و رعد و برق پدید آمد مردم به جنب و جوش افتادند که تا باران نیامده به خانه های خود برگردند اما آن حضرت به آنان فرمود: آرام باشید! این ابر برای این منطقه نخواهد بارید بلکه برای فلان ناحیه مأموریت دارد. آن ابر رفت و ابر دیگری به همراه رعد و برق آمد مردم دوباره خواستند حرکت کنند امام فرمود این ابر نیز به فلان جا خواهد رفت، در حدود ده ابر به همین ترتیب آمد و از فضای منطقه عبور کرد و هر بار امام فرمود: این ابر برای شما نیست. یازدهمین ابر از راه رسید امام فرمود این ابر را خداوند متعال برای شما فرستاده است در برابر فضل و کرم خداوند شکر کرده و به سوی منازل خویش بازگردید تا شما به خانه نرسیده اید باران نخواهد بارید. آنگاه امام از فراز جایگاه پائین آمد و مردم نیز به خانه هایشان رفتند در همین هنگام بود که بارانی شدید نازل شد و تمام گودیها و نهرها را پر کرد و زمین را سیراب ساخت و مردم با خوشحالی تمام می گفتند کرامتها و الطاف الهی بر فرزند رسول گرامی اسلام ﷺ مبارک باد.

بعد از نزول باران و سیراب شدن زمین و خوشحالی مردم، حضرت رضا به میان جمعیت آمد و آنان را موعظه کرد و به شکرگزاری به درگاه الهی دعوت نمود. (1. نک ابن بابویه، محمد بن علی شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۶۵)

اینجاست که باید از عمق جان خطاب به خاندان عصمت و طهارت ، این جملات را زمزمه کرد و عرضه داشت:

و بكُم يكشف الله الكرب و بكُم يُنزل الله الغيث... إرادة الرب في مقادير أموره تهبط إليكم وتصدر من بيوتكم؛(2. ابن قولویه جعفر بن محمد كامل الزيارات ۳۶۶ )  به وسیله شما خاندان است که خدا ناراحتی ها را دور میکند و ابری پر بار را فرو میفرستد.... اراده و مشیت پروردگار در تدبیر امور جهان به سوی شما می آید و از خانه های شما به دیگر جاها سرایت می کند.

ص61