خداوند عزوجل در قرآن مجید می فرمایند که:

« و فرو میفرستیم از قرآن آنچه را که شفا و رحمت است برای مؤمنان و بر ستمگران جز زیان نیفزاید.» (اسراء، (۸۲)

به راستی که انسان بسته به درجه ایمان و یقین و نیز به اندازه تجلی عظمت پروردگار در قلبش از نور رحمت خداوند که در کتابش متجلی است بهره مند می شود. 

امام رضا السلام خدای خویش را بزرگ داشت او را پاس نهاد امور خود را به او واگذار کرد و جز او هر چیزی را خوار و حقیر انگاشت و در راه او هر بلایی را بر خویشتن خویش هموار ساخت.

آن امام همام در بستر خویش نیز بسیار قرآن میخواند و چون به آیه ای می رسید. که در آن یادی از بهشت و جهنم شده بود میگریست و از خداوند بهشت را می طلبید و از آتش دوزخ به خدا پناه میبرد (مجلسی ۴۹ ٫ ۹۴-۹۲ به اختصار)