انس با قرآن

قرآن کتابی آسمانی است که باید آن را خواند در آن تدبر کرد و به آن عمل نمود، زیرا قرآن کتاب هدایت(4. بقره (۲) ۱۸۵ )کتاب دانش و حکمت(5. پس (۳۶): ۲ ) و و کتاب ذکر و یاد خداست(1. تكوير (۸۱): ۲۷ ) قرآن کتابی الهی و بزرگ است(2. حجر (۱۵) ۷۸ ) که همه چیز را آشکار ساخته(3. نحل (۱۶): ۸۹ ) و مایه شفا و رحمت برای عالمیان است؛(4. اسراء (۱۷): ۸۲ ) کتابی که نور هدایت و معارفش تا ابد روشن و از مرز زمان و مکان گذشته است.

قرآن کتابی است که هر کس آن را مطالعه کند و از عهده فهم آن برآید، بی اختیار سر تعظیم و تسلیم در برابر آن فرود می آورد و در برابر معارف و حقایق آن، زانوی ادب بر زمین می نهد چرا که معارفش را بر پایه علم و استدلال قرار داده و همگان را به تعقل تفکر و تدبر دعوت کرده است. پس باید طبق این فرموده رسول خدا عمل کرد که فرمود:

إذا التَبَست عَلَيْكُمُ الفِتْنَ كَقِطَع الليل المظلم فعليكم بالقرآن..... مَن جَعَلَه أمامه قاده إلى الجَنَّة، و مَن جَعَلَه خَلَفَه ساقه إلى النار، وهو الدليل يَدلُّ علی خیر سبیل؛(5. کلینی، محمد بن يعقوب، الکافی، ج ۲، ص ۵۹۹ ) آنگاه که فتنه ها همچون تاریکی شب شما را با مشکل گرفتار کند به قرآن روی آورید ..... هر کس قرآن را پیش روی خود قرار دهد قرآن او را به سوی بهشت می برد. و هر کس آن را به پشت سر اندازد او را به دوزخ خواهد راند. قرآن راهنمایی است که انسان را به بهترین راه هدایت میکند.

امام رضا مانند دیگر امامان با گفتار و روش عملی خود، عظمت قرآن را به پیروان ،قرآن گوشزد کرده است. آن حضرت در توصیف قرآن کریم و اشاره به جایگاه بلند این کتاب آسمانی می فرماید

 هو حبل الله المتين و عروه الوثقى، وطريقته المثلى المؤدي إلى الجنة و المنجي من النار لا يخلُقُ على الأزمنة، ولا يغت على الألسنة لأنه لم يجعل لزمان دون زمان، بل جعل دليل البرهان والحجة على كُلِّ إنسان، لا يأتيه الباطل من بَينَ يَدَيه ولا مِن خَلْفِه تنزيل من حكيم حميد(1. عطاردی، عزیز الله مسند امام رضا، ج ۱، ص ۳۰۹ ) قرآن ریسمان محکم خدا دستگیره مطمئن و راه برتر اوست که به بهشت می انجامد و از دوزخ می رهاند قرآن با گذر زمان نه کهنه می شود و نه زبانهای گوناگون آن را به انحطاط و تباهی می کشاند؛ چرا که قرآن برای زمانی خاص قرار داده نشده است؛ بلکه به عنوان راهنما به سوی برهان و حجت بر هر انسانی در نظر گرفته شده است نه از پیش رو و نه از پشت سرش باطل به آن راه نیافته است فرود آمده از سوی حکیمی ستوده است.

ص66