در خانه بانوی نیشابوری(بحار الانوار: ج ۴۹ ص ۱۲۱ مدينة المعاجز: ج ۷ ص ۱۳۰ مناقب آل ابی طالب: ج ۳ ص ۴۵۵، الثاقب في المناقب: ۴۹۶)
وقتی امام رضا وارد نیشابور شد در غرب شهر به محله «بلاش آباد(بلاش آباد در بعضی احادیث به نام «فور» و «قرفی» نیز ذکر شده است.) رفت و در منزل بانویی به نام «پسندیده» اقامت نمود.
حضرت در گوشه ای از حیاط خانه بادامی کاشت و آن بادام در طول یک سال رویید و درختی شد و میوه داد مردم این کرامت امام رضا را شنیدند و از بادام آن درخت برای شفا استفاده می کردند.
هر کس بیمار بود با خوردن بادام آن درخت بیماری از او رخت بر می بست و هر کس چشم درد داشت بادام را بر روی چشم خود قرار می داد و شفا می یافت. اگر بر زن حامله ای زایمان سخت میشد از آن بادام می خورد و وضع حمل بر او آسان میگشت. اگر چهارپایی دچار قولنج میشد از برگ آن درخت بر شکم او می کشیدند و فوراً بیماری آن بر طرف می شد، و همه این معجزات به برکت امام رضا بود.
روزی حمدان پسر پسندیده شاخه های درخت را قطع کرد و چشمانش کور شد. ابو عمر و پسر حمدان تنه درخت را برید و در اثر این کار آنچه ثروت داشت - که بالغ بر هفتاد هزار در هم بود - از دست داد.
دو پسر ابو عمر و برای شخصی کتابت میکردند. اسم یکی ابو القاسم و دیگری ابو صادق بود. آن دو تصمیم گرفتند خانه پسندیده را خراب کنند و دوباره بسازند. لذا بیست هزار درهم خرج کردند و ریشه همان درخت را از بیخ و بن کندند حال آنکه نمیدانستند چه بر سرشان خواهد آمد.
پس از چندی یکی از آنها به دستور امیر خراسان حاکم یکی از آبادی ها شد! هنگامی که او را در محملی به سوی محل آبادی میبردند پای راستش سیاه شد و گوشتش فرو ریخت و بعد از یک ماه مرد.
برادر بزرگتر در دیوان حاکم نیشابور به کتابت مشغول شد روزی مشغول نوشتن بود که ناگهان دستش لرزید و قلم افتاد و در دستانش زگیل پدیدار شد. او به منزل بازگشت و عده ای از کاتبان نزد وی آمدند و گفتند: این مریضی از حرارت است و باید رگ بزنی.
طبیبی برای او رگ زد و فردای آن روز کاتبان بار دیگر به عیادتش آمدند و گفتند: امروز نیز باید رگ بزنی او دوباره رگ زد و دستش سیاه شد و گوشتش فرو ریخت و مرد.
مرگ حمدان و ابو عمرو و ابو صادق و ابوالقاسم در طول یک سال به خاطر از بین بردن آثار امام رضا اتفاق افتاد.
هم اکنون قبر پسندیده در نیشابور در خیابانی کنار قبر «شطیطه» واقع شده است.