۱-۱ نیایشهای او در سجده

یکی از همراهان حضرت رضا در سفر خراسان میگوید: به روستایی از روستاهای اهواز رسیدیم آن حضرت را دیدم که در سجده اش می گفت: «خدایا، اگر تو را اطاعت کنم حمد و سپاس مخصوص توست و اگر نافرمانی کنم حجت و عذری برایم نخواهد بود من و دیگران در احسان تو شرکتی نداریم، اگر به راه خطا رفتم معذور نیستم اگر نیکی به من رسد از جانب توست ای خدای بزرگوار، مردان و زنان با ایمان را در مشرق و مغرب در هر کجا که هستند بیامرز(1).(بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۱۱۷)

عبد السلام هروی میگوید وقتی امام رضا به روستای سناباد رسید، به خانه حمید بن قحبطه وارد شد و به بقعه ای که قبر هارون در آنجا بود رفت و با دست مبارکش بر کنار قبر هارون خطی کشید و فرمود: «این مکان محل قبر من است و خداوند این مکان را محل آمد و شد شیعیان و دوستانم قرار خواهد داد و به خدا سوگند، زائری مرا زیارت نکند و سلام دهنده ای بر من سلام نفرستد جز آنکه آمرزش و رحمت خداوند به شفاعت و وساطت ما اهل بیت نصیب او گردد سپس رو به قبله کرده و چند رکعت نماز خواند و دعاهایی نمود و وقتی از دعا کردن فارغ شد سجده طولانی به جا آورد و من شمردم که پانصد بار گفت: «سبحان الله(2).(عيون الأخبار الرضا ، ج ۱، ص ۱۴۷ - الأنوار البهية، ص ۲۲۷ - بحار، ج ۲۹، ص ۱۲۵)

رجاء بن ابی ضحاک کسی که به دستور مأمون مسئول آوردن امام رضا از مدینه به خراسان بود ضمن تشریح عبادات شبانه روزی امام رضا در طی سفر می گوید: سوگند به خدا مردی را ندیدم که با تقواتر از حضرت رضا باشد، و در همه ساعات بیشتر از او به یاد خدا باشد و بیشتر از او از خدا بترسد چون سپیده می دمید نماز به جای می آورد و در سجده گاه خود مینشست و مشغول گفتن سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و تكبير و صلوات بود تا آفتاب بدمد سپس به سجده می رفت و در سجده بود تا آفتاب بالا آید آنگاه بر می خاست و به نزد مردم می رفت و آنها را پند و اندرز می داد....(1).(بحار الأنوار، ج ۲۹، ص ۹۲، ج ۷)

ابراهیم بن عباس در ضمن شرح حالات امام رضا میگوید: اکثر شبها از آغاز تا با مداد، به عبادت و مناجات با خدا اشتغال داشت بسیار روزه میگرفت و روزه سه روز در هر ماه را ترک نمیکرد و می فرمود: سه روز روزه گرفتن در هر ماه، معادل روزه گرفتن همه روزهای سال به حساب می آید(2).(بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ۹۱ - مناقب آل ابی طالب، ج ۳، ص ۴۷۰- إعلام الورى بأعلام الهدى، ج ۲، ص ۶۳ )