۲-۸. توجه به مستضعفان

امام رضا نسبت به نیازمندان جامعه توجه ویژه داشتند از این رو کمک های مالی فراوانی به نیازمندان و مستمندان میکرد و برای رفع مشکلات آنها کوشش پیگیر و مداوم داشت و این مهم یکی از سیره ها و منشهای همیشگی آن حضرت به شمار می رفت که در زیر به برخی از آنها که راویان و مورخان نقل کرده اند، می پردازیم

آن حضرت در خراسان همه اموالش را در روز عرفه بین مردم تقسیم کرد. فضل بن سهل گفت چنین کاری خسارت و زبان است. امام در پاسخ او فرمود: «بلکه غنیمت است هرگز آنچه را که در برابر آن به اجر و کرم الهی میرسم خسارت نشمار(1).(بحار الأنوار، ج ۲۹، ص ۱۰۰ - مناقب آل ابی طالب، ج ۳، ص 470)

معمر بن خلاد گوید حضرت هنگام صرف غذا دستور میداد سینی بزرگی را می آوردند و نزدیک سفره اش می نهادند و از بهترین غذاهایی که در سفره بود، مقداری بر می داشت و در آن سینی بزرگ قرار میداد سپس دستور می داد آن غذا را برای مستمندان ببرند در این هنگام این آیات را تلاوت میفرمود: «فلا اقتحم العقبة، و ما ادراك ما العقبة، فك رقبة او اطعام في يوم ذي مسغبة، يتيماً ذا مقربة، أو مسكيناً ذا متربة»(2)،(سوره بلد آیات ۱۱ تا ۱۶) «ولی او انسان ناسپاس از آن گردنه مهم بالا نرفت و تو نمی دانی که آن گردنه چیست؟ آزاد کردن برده است یا اطعام کردن در روز گرسنگی، یتیمی از خویشاوندان را یا مستمندی به خاک افتاده را.

سپس فرمود: خداوند متعال میدانست که همه توان آزاد کردن برده ندارند، از این رو راه دیگری غذارسانی را برای رسیدن به بهشت قرار داد(3).(بحار الأنوار، ج ۴۹، ص ج ۱۱ ۹۷، - انوار البهية، ص ۲۱۴)