رحم الله عَبْدًا أَحْيى أمرنا ... يَتَعَلَّمُ عُلُومَنَا وَ يُعْلَمُهَا النَّاسِ فَإِنَّ النَّاسِ لَوْ عَلِمُوا محاسن كلامنا لاتَّبَعُونا(1).(محمد باقر مجلسی، بحار الأنوار، ج ۲، ص ۳۰)

خداوند، بیامرزد کسی را که امر ما را زنده سازد... دانشها و معارف ما را فرا بگیرد و به دیگران نیز بیاموزد؛ چه آن که هرگاه مردم سخنان زیبای ما و سودمندیهای آنها را دریابند، از ما پیروی خواهند کرد.