تکلیف مالی نیاز مردم نه امام

وضع مالی ام خیلی خوب بود پول بسیاری گرد آورده بودم و با خود گفتم که حتماً امام از این همه پول خوشحال میشوند نمی دانم، شاید هم از خاطرم گذشت که به هر حال ما ثروتمندان هستیم که مشکلات مادی امام را بر طرف می کنیم و ایشان گرفتن این همه پول خوشحال می شوند. 

به منزل امام رفتم و همه پولها را تقدیم ایشان کردم. در کمال ناباوری هیچ آثاری از شادی در چهره حضرت ندیدم و ایشان خیلی معمولی رفتار کردند.

من خیلی اندوهگین شدم و با خود گفتم چنین پولی برایش می آورند و او خوشحال نمیشود!! لحظه ای بعد امام برای شستن دست هایش روی تختی نشست. خدمتکار آفتابه و تشت را آورد. امام همان طور که دستش را جلو آورده بود، فرمود: آب بریز و مشغول شستن دست هایش شد. 

من نیز نگاه میکردم چیز عجیبی دیدم اول گمان کردم که خیالاتی شده ام بیشتر دقت کردم از جایم بلند شدم و جلوتر رفتم. باور کردنی نبود. آب پس از تماس با دست امام به طلا تبدیل میشد. همین طور طلا بود که از میان انگشتان ایشان در تشت می ریخت.

امام متوجه من شد، رو به من کرد و فرمود: کسی که چنین است، به پولی که تو برایش آورده ای اعتنایی ندارد. این گونه بود که بی نهایت از اندیشه ام شرمسار شدم.(همان، ص ۴۹۱، ح ۱۰)