پیام امام به شیعیان

مدت ها شاگردش بودم از نسل امام حسن مجتبی بود و به حسنی شهره بود. عبدالعظیم حسنی بسیار عابد و با تقوا بود. او شاگرد چند امام، به ویژه امام هادی و پدر ایشان بود.

 او تحت تعقیب حکومت بوده و مدتی پنهانی سفر می کرد. سید عبدالعظیم به «ری» وارد و در خانه یکی از شیعیان ساکن شده بود. صاحب خانه اش می گفت: وی پیوسته عبادت میکرد روزها روزه و شب ها به عبادات شبانگاهی اش مشغول بود قبری نزدیک خانه ما بود که عبدالعظیم بسیار به زیارت آن قبر می رفت و میگفت که این قبر یکی از فرزندان امام کاظم است. عبدالعظیم با امام هشتم نیز رفت و آمد می کرد. 

امام هشتم نیز به خوبی از جایگاه او در میان شیعه آگاه بود و برخی از پیغام ها را از طریق او می رساند. یک بار که او نزد امام رضا رفته بود، امام به او گفته بود:

ای عبدالعظیم سلام مرا به دوستانم برسان و به آنان بگو که شیطان را در خود راه ندهند و ایشان را به راستگویی و امانت داری سفارش کن به آنان سفارش کن که خاموشی گزینند و بحث و جدل های بیهوده را رها کنند، به یکدیگر روی آورند و به دیدن هم بروند؛ زیرا این امور باعث نزدیک شدن به من میشود خود را سرگرم نزاع با یکدیگر نکنند؛ زیرا من به جان خودم سوگند یاد کرده ام که هر کس دوستی از دوستان مرا خشمگین کند از خدا بخواهم که در دنیا سخت ترین عذاب را به او بچشاند و در آخرت از زیانکاران باشد.

به آنان بگو که خداوند نیکوکارتان را آمرزیده و از بدکارتان گذشته است؛ مگر کسی که به او شرک ورزد یا دوستی از دوستان مرا آزار دهد و یا قصد بدی به او داشته باشد؛ زیرا در این صورت خداوند او را نمیبخشد تا زمانی که از این کارها یا از این بداندیشی دست بردارد و اگر دست برنداشت روح ایمان از دلش میرود و از ولایت و دوستی من خارج میشود و نصیبی از ولایت ما ندارد. پناه میبرم به خدا از این امر(رجال نجاشی، ص ۲۴۷ ش ۶۵۳ الاختصاص، ص ۲۴۷)