من برخاستم و به دنبال طبيب رفتم طبیب آمد و ابوالحسن را معاینه کرد؛ اما هیچ دلیلی برای بیماری ابوالحسن پیدا نکرد. ابوالحسن از هوش رفت و ما گمان کردیم کار به پایان رسیده است. اما دوباره که به هوش آمد، خوشحالمان کرد. نگاهش به روبه رو بود به نقطه ای نامعلوم نگاهش دیگر زمینی نبود. با نگاهش دیگر این دنیا را نمیدید نگاهش به آن سوی دنیا بود؛ به آن سوی هستی. نگاهش به خدا بود.

ابو الحسن ،رضا همان طور که پیش بینی کرده بود در آرامگاه هارون الرشید و در کنار قبر او به خاک سپرده شد.

ماه صفر سال ۲۰۳ هجری بود؛ ماه جدا شدن از عزیزترین مرد روی زمین.