تعیین مزد کارگر
برای کاری همراه امام بودم نزدیک غروب بود میخواستم به منزلم برگردم که حضرت فرمود: با من بیا و امشب را نزد من بمان همراه امام رفتم مُعَتِّب - پیشکار مالی امام و مسئول کارهای خانه - جلوی در ایستاده بود. گویا چشم انتظار ایشان بود. سه نفری وارد خانه شدیم.
امام دید غلامانش مشغول گل کاری آخور و اسطبل اسبان و این گونه کارها هستند در میان ایشان کارگر سیه چرده ای بود که در شمار غلامان ایشان نبود. حضرت پرسید: این مردی که با شما کار می کند کیست؟
گفتند: به ما کمک میکند و در عوض چیزی به او می دهیم.
حضرت فرمود مزدش را تعیین کرده اید؟
گفتند: «خیر. هرچه به او بدهیم راضی است.»
در این هنگام امام به شدت ناراحت شد و با تندی با آنان رفتار کرد.
من گفتم: فدایت شوم چرا خودتان را ناراحت میکنید؟ حضرت فرمود: من بارها اینها را از چنین کاری نهی کرده ام و گفته ام شایسته نیست که کسی را بدون تعیین مزدش به کار بگمارند و اکیداً از چنین کاری نهی کرده ام این را بدان وقتی کارگری را برای عملی به کار میگیری و ابتدا مزدش را تعیین نکنی پس از اتمام کار حتی اگر سه برابر مزدش را هم بدهی خیال میکند که مزدش را کم داده ای ولی اگر از ابتدا با او طی کنی و سپس مزدش را بدهی او از اینکه مزدش را کامل داده ای از تو سپاسگزاری میکند و اگر یک درهم هم بیشتر بدهی قدرشناسی میکند و می داند که بیشتر به او داده ای.(الکافی، ج ۵، ص ۲۸۸، ج ۱)
پرداخت سریع مزد کارگر
چند کارگر را برای یکی از باغهای امام رضا استخدام کردیم. کارگران قرار بود تا عصر کار کنند کارشان را که تمام کردند، امام به معتب پیشکار مالی خود - فرمود: پیش از آنکه عرقشان خشک شود، مزدشان را بپرداز.»( همان، ص ۲۸۹، ج ۳.)