لباس

لباس امام زبر و خشن بود؛ اما وقتی بین مردم حضور می یافت، خود را برای آنان می آراست و لباسی سنگین می پوشید. (عيون أخبار الرضا، ج ۲، ص ۱۹۲، ح ۱.)

لباس نو

همه کارهای امام، نظم ویژه ای داشت مدتی خادم ایشان بودم. خوب به یاد دارم که هرگاه ایشان میخواست لباس بپوشد همواره از سمت راست خود لباس را بر تن میکرد و هنگامی که لباس نو میخرید و میخواست بپوشد نخست یک کاسه آب می طلبید. امام بر آب کاسه، ده بار «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ»، ده بار «قُلْ هُوَ اللَّهُ» و ده بار «قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ» می خواند و سپس آب را بر آن لباس می پاشید.

یک بار جرئت کردم و از ایشان چرایی این کار را پرسیدم. حضرت فرمود: هر کس قبل از اینکه لباس نو را بپوشد چنین کند، تا هنگامی که یک نخ از آن لباس باقی باشد زندگی اش با وسعت و راحت خواهد بود.»(عیون اخبار الرضا،  ج ۱، ص ۲۸۱، ح ۹۱)

محاسن رنگین

امام معمولاً محاسن زیبایشان را خضاب میکرد. بنابراین ریش ایشان همیشه سیاه بود. با خودم گفتم باید از امام بپرسم که چرا چنین می کند؛ زیرا محاسن سفید به هیبت آدمی می افزاید یک روز فرصتی پیش آمد و به ایشان گفتم:

چرا شما محاسن خودتان را با رنگ سیاه رنگ میکنید؟

امام فرمود: رنگ کردن محاسن ثواب دارد وانگهی این کار بر عفت بانوان می افزاید. اگر مردها خضاب میکردند و خویشتن را می آراستند، زنان از جاده عفاف بیرون نمی رفتند.(الکافی، ج ۶، ص ۴۸۰ ، ح ۱)