یکی از اجتماعات پرشور در سفر امام به نیشابور رخ داد. به گفته بعضی از مورخان چند هزار نفر در این اجتماع که بعضی از آنان محدثان بزرگ اهل سنت بودند، شرکت داشتند. امام در آن اجتماع عظیم به نقل از پدران شایسته خویش فرمود که خداوند می فرماید كلمة لا اله الا الله حصنى فمن قالها دخل حصنى و من دخل حصنى أمن من عذابی.

كلمة توحيد، يعنى لا اله الا الله در من است؛ هر کس آن را بگوید، وارد دژ من شده است و هر کس وارد دژ من شود از عذاب من ایمن است.

پس آن گاه که مرکب حرکت کرد حضرت ندا در داد و فرمود: بشر وطها و أنا من شروطها با رعایت شرایط آن و من از شروط آن هستم.

این حدیث را که به سبب سلسله سندش به سلسلة الذهب» معروف است امام در اجتماع بیست هزار نفری مردم نیشابور بیان فرمود که البته بعضی محدثان متعصب اهل سنت انا من شروطها» را از آن حذف کرده اند.(محمد علی ابن جوزی، همان، ص؛ علی بن عیسی اربلی، همان، ج ۳، ص ۹۸؛ ابی الحسین ابی فراس مالکی، تنبیه الخواطر، ج ۲، ص ۳۲۱ و ابن حجر هیثمى الصواعق المحرقه، ج ۲، ص ۵۹۴، به نقل از تاریخ نیشابور)

ابو نعیم اصفهانی بعد از نقل این حدیث میگوید: اگر این اسناد را بر فرد مجنون بخوانند آن مجنون شفا می یابد. (احمد بن عبدالله ابو نعیم اصفهانی، حلية الأولياء وطبقات الاصفياء، ج ۳، ص ۱۹۴.)

نقل است که این حدیث را بنا به وصیت یکی از امرای سامانی در قبرش نهادند و چون به خواب یکی از زندگان ،آمد، گفت که به واسطه همین حدیث از عذاب الهی رهایی یافت.(ابن صباغ مالکی، همان، ص ۱۰۰۳)