روزه رجب
امام، روزه ماه رجب را دوست میداشت و همواره بر گرفتن روزه رجب تأکید میکرد و می فرمود: هر کس اولین روز از ماه رجب را به امید پاداش الهی روزه بگیرد بهشتی میشود و هر کس یک روز از وسط آن را روزه بگیرد، شفاعتش برای افراد بسیاری به تعداد قبیله ربیعه و مصر پذیرفته خواهد شد. قبایل ربیعه و مضر دو قبیله مهم و پر جمعیت بودند.(ربيعه و مصر عنوان دو قبیله از بزرگترین قبایل عربی در عصر جاهلیت است. خاستگاه این دو قبیله شهرهای یمن بود؛ اما آنها مهاجرت کردند و در منطقه ای از ساحل بحرین تا نجد و حجاز سکنا گزیدند. هر یک نیز دارای قبایل بسیاری شدند؛ به گونه ای که فقط قبیله ربیعه به بیست قبیله بزرگ تبدیل شده بود. ربيعة بن نزار نیای جاهلی قبیله ربیعه و پایه گذار آن است و مضر بن نزار بن معد بن عدنان نیز نیای جاهلی قبیله مضر است. این دو با هم برادر بودند و نسب آنان از سلسله نسب نبوی است. ر.ک: فرهنگ اعلام تاریخ اسلام، ج ۲، ص ۱۱۰۰ و ص ۱۹۳۲.)
همچنین حضرت می فرمود:
هر کس یک روز از آخر رجب را روزه بگیرد خداوند او را از پادشاهان بهشت قرار میدهد و شفاعت او را درباره پدر مادر پسر دختر خواهر
برادر عمو عمه دایی خاله آشنایان و همسایگانش می پذیرد؛ هر چند در بین این افراد جهنمی نیز وجود داشته باشد.(. عيون أخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۶۱، ج ۴۰ )