امام رضاء الله حداقل سی و سه سال و حداکثر سی و شش سال همراه پدر بزرگوار خود دوران خلفای زورگویی چون منصور، مهدی هادی و هارون را درک کرد و شاهد ظلم و ستم خلفای عباسی به پدر بزرگوار خویش بود. وی در حبسهای طولانی و مکرر پدر بزرگوار خویش مسئولیت هایی را به عهده داشت از جمله هنگامی که امام کاظم در بغداد بود به حضرت رضاء الله دستور میفرمود که درخانه آن حضرت بخوابد و از اهل و عیال مراقبت نماید و حضرت هر شب در راهرو خانه می خوابید. (على بن حسین مسعودی اثبات الوصيه، ص ۳۷۳) مسئولیت دیگر حضرت ، نشر مفاهیم و عقاید اسلامی بود، به نحوی که ایشان در مسجد مدینه فتوا می داد در حالی که بیشتر از بیست و چند سال از سن مبارکش نگذشته بود. (محمد ابن جوزی، تذكرة الخواص، ص ۳۱۵ و ابن حجر عسقلانی، تهذيب التهذيب، ج ۷، ص ۳۲۷، به نقل از تاریخ نیشابور.)
امام کاظم الله نیز اصحاب و یاران خود را به سوی ایشان توجه می داد و کلام ایشان را کلام خود و کتاب ایشان را کتاب خود می دانست.
بعد از امام کاظم الله نیز در مدینه و در خراسان پاسخگوی مراجعان فراوان خویش بود. حضور امام در خراسان موجب مهاجرت بسیاری از امامزادگان از منطقه حجاز و عراق به مشهد شد. این افراد که مسیرهای مختلفی را انتخاب کرده بودند، موجب رواج تفکر شیعه در منطقه ایران و به خصوص مناطق مرکزی شدند حضور حضرت معصومه الا در قم و تشکیل حوزه علمیه قم نیز از ثمرات حضور امام در ایران است. (کلینی، ج ۱، ص ۳۱۲ هذا ابنى فلان كتابه کتابی و کلامه کلامی و رسوله رسولی و ما قال فالقول قوله.)
اهل سنت نیز از احادیث امام در کتب خود نقل می کردند. حتی می توان ادعا کرد که تأثیر امام رضا در حوزه های علمی اهل سنت و روایات موجود از امام رضا در کتابهای حدیث اهل سنت، بیشتر از روایات صادقین عالم است و این به دلیل مقام و موقعیت وی و مواجهه با علمای اهل سنت است. (برای اثبات این ادعا میتوان به احادیثی که از امام رضا الا به نقل از آباء خویش ایرادفرموده است، در کتب اهل سنت اشاره کرد. رک ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج ۹، صص ۳۸۷ تا ۳۹۳ که چهارده حدیث از امام رضا نقل کرده است و نیز سید محسن امین، دائرة المعارف الشيعه، ج ۱۰، ص که احادیث امام رضا را در برخی کتب اهل سنت نام برده است. محمد برکت در مقاله مسند الامام الرضا به روایت محمد حموی جوینی ، ص ۵۶ میگوید: ابراهیم بن محمد حموی تعداد بیست حدیث به روش سندهای مسند الرضا، یعنی به طور مسند از امام رضا و ایشان از آباء گرامی شان نقل کرده است.)