سجده شکر

حضرت به یکی از یارانش در نامه نوشت: در سجده شکر صد بار شكراً شكراً» یا «عفواً عفواً» بگو.»

امام می فرمود: «کمترین ذکر در سجده شکر این است که سه بار بگوید: «شكراً الله.»

پرسیدند که منظور از «شکراً الله» چیست؟

 امام فرمود: یعنی این سجده من شکری به درگاه خداوند است، برای توفیق خدمت و ادای فریضه ای که به من داده شکر موجب زیاد شدن است و اگر در نماز کوتاهی و نقصی باشد که با نوافل جبران نشده باشد با این سجده جبران خواهد شد.(عيون أخبار الرضا، ج ۱، ص ۲۵۴، ح ۲۷ و ص ۲۵۳، ج ۲۳.)

ذکر سجده

سجده های امام دیدنی بود گاه شکر میکرد و گاه دعا می خواند. در بین راه مدینه تا مرو امام بارها در شبانه روز به سجده می رفت و اذکاری را می گفت. از اهواز گذشته بودیم به مکانی رسیدیم که به آن «قریه» یا «قتریه» می گفتند کاروان برای استراحت توقف کرد. ساعتی بعد امام به عبادت مشغول شد. جلو رفتم و شنیدم که در سجده چنین می گفت:

بارالها! حمد و ثنا فقط شایسته تو است اگر تو را اطاعت کنم برای من حجت و عذری نیست اگر تو را معصیت و نافرمانی کنم و عملی برای من و غير من در مقابل احسان و بخشش تو وجود ندارد و مرا عذری نیست. اگر کار بدی انجام دهم و آنچه خوبی و نیکی به من رسد، همه از جانب تو است ای کریم بیامرز هر کس که در مشرق و مغرب عالم از مؤمنان و مؤمنات است.(عيون أخبار الرضا . ما، ج ۲، ص ۲۲۳، ج ۵، لك لك الحمدُ إِنْ أَطَعتُكَ ولا . حُجَّةَ لِي إِنْ عَصَيْتُكَ وَ لَا صُنع لي و لا لغيري في إحسانك، و لا عذر لي إن أسأتُ، مَا أَصَابَني مِن حَسَنَةٍ فَمِنكَ يا كَرِيمُ اغْفِرْ لِمَن في مشارق

الأرض ومغاربها من المؤمنين والمؤمنات)